W twoim mieście

Fortunata Obrąpalska to wybitna postać polskiej fotografii. W jej twórczości spotyka się wiele, często sprzecznych ze sobą wątków. Z jednej strony fotografia piktorialna, realizowana pod wpływem Jana Bułhaka, z którym poznała się przed II wojną światową, z drugiej surrealizujący eksperyment oraz socrealizm. Jest autorką słynnego cyklu Dyfuzja w cieczy z 1948 roku, który został doceniony za łączenie walorów dokumentalnych i artystycznych.

Celem Przeglądu Sztuki Wideo THE 02 jest prezentacja szerszej publiczności różnych form posługiwania się obrazem ruchomym w kreowaniu komunikatu artystycznego. Pierwsza edycja wydarzenia koncentrowała się wokół międzynarodowego konkursu, w którym wzięli udział artyści z 38 krajów. Podczas pokazu premierowego w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie oraz 22 projekcji w innych miastach Polski i transmisji na kanale TVP Kultura widzowie mogli zobaczyć 21 wybranych prac wideo.

Zwierzęco-ludzkie istoty zjadające siebie nawzajem, skulona postać w stanie rozkładu, wąż pożerający ciało, to tylko niektóre motywy które odnaleźć można na najnowszej wystawie Miłosza Wnukowskiego zatytułowanej „Wszystkie dzieci nasze są“. Absolwent katowickiej ASP kontynuuje w niej zapoczątkowany w wcześniejszych projektach wątek ludzkiej krzywdy, cierpienia, śmierci.

Do wykresów i diagramów ilustrujących, demonstrujących czy reprezentujących relacje i zależności pomiędzy rozmaitymi wielkościami różnych dziedzin jesteśmy przyzwyczajeni. Są powszechnymi formami wizualizacji informacji. Zazwyczaj jednak są bezrefleksyjnie redukowane do samej informacji, choć jako formy wizualizacji powinny zasługiwać na przyjrzenie się im także z estetycznego punktu widzenia. Szczególnie w wypadku, gdy towarzyszą rozważaniom związanym ze sztuką. Na tym terenie w sposób bardziej oczywisty są uprawnione do zaistnienia jako fakty artystyczne zarówno pod względem wizualnym jak i pojęciowym.

„Dzień dobry, nazywam się Agnieszka Prusak chciałabym zrobić Pani zdjęcie … mogę?” – mniej więcej w ten sposób rozpoczynała swoje „domowe wizyty” artystka namawiając blisko pięćset rodzin do tego by pozwolili się sfotografować w różnych, zazwyczaj bardzo intymnych, domowych sytuacjach. Angielskie powiedzenie „My home is my castle” nie znajdowało tutaj zastosowania skoro ludzie godzili się by obca osoba fotografowała ich w codziennych momentach.

Retrospektywna wystawa jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych prezentująca jego twórczość od debiutu po okres dojrzały. Pokazane zostaną najbardziej znane cykle: „Pejzaże” (1954-1955), „Figury we wnętrzu” (1956), „Figury kreślone” (1958), „Figury osiowe” (1961-1962), „Potworne zwierzęta” (1964-1965), kompozycje inspirowane mitologią grecką i rzymską (1967-1975), obrazem Böcklina „Wyspa Umarłych” (1975) oraz poetyką fin de siècle’u. Widzowie będą mogli również zobaczyć ilustracje do „Folwarku zwierzęcego” Orwella, „Księgi Hioba” i „Apokalipsy św. Jana”.

Wystawa „Ikony i Ślady. Nasz Olsztyn”, na którą składają się archiwalne zdjęcia, dokumenty, kadry z filmów, fragmenty kroniki filmowej, obiekty...i kto wie co jeszcze? Kuratorzy- Małgorzata Jackiewicz-Garniec i Marek Barański przedstawią swoje subiektywne spojrzenie na rodzinne miasto.

Przedstawione obrazy zostały wybrane przez interdyscyplinarne Jury pod przewodnictwem Dominika Lejmana w I edycji Międzynarodowego Konkursu Malarskiego.

Wystawa prezentuje cykl obrazów i rysunków inspirowanych mitologiczną postacią Dafne. Opisana przez Owidiusza historia ucieczki nimfy przed Apollem, akcentuje rozpaczliwe pragnienie samoprzemiany. Uciekająca Dafne błaga inne bóstwo, aby pomogło jej przekształcić się w drzewo. Zgodnie z prośbą, miękkie ciało nimfy przyjmuje formę twardniejącej kory, a jej włosy zamieniają się w liście. Ta metamorfoza nie wiąże się tu jednak z pragnieniem zmiany, ale z pragnieniem zachowania stałości. Dafne ocala to, co w niej rdzenne (dziewictwo dające wolność). Przewrotnie więc, przekształca formę zewnętrzną, ale ocala konstrukcję wewnętrzną.

W roku 2012 Goshka Macuga dwukrotnie odwiedziła Afganistan, by zebrać materiały do projektu zaplanowanego jako część wystawy dOCUMENTA (13). Podczas pobytu odwiedziła Afgańskie Archiwum Filmowe w Kabulu, gdzie dowiedziała się, jak niepewne i ryzykowne było funkcjonowanie archiwum w czasach rządów Talibów. Dziś problemem tej instytucji jest ciągły brak środków finansowych na cyfryzację kronik filmowych, filmów fabularnych i filmów dokumentalnych, a także na utrzymanie wyposażenia technicznego i lokali. Chcąc udzielić archiwum wsparcia, Macuga postanowiła wykupić skrawki taśm filmowych odrzucone w procesie cyfryzacji. Po wymianie wielu maili ze swoim afgańskim współpracownikiem otrzymała paczkę wycinków 35-milimetrowej taśmy filmowej. Co ciekawe, okazało się, że otrzymany materiał stanowi 19 oddzielnych rolek zawierających wyłącznie nacechowane seksualnie sceny z filmów afgańskich i zagranicznych, które zostały w ten sposób ocenzurowane.

Wystawą dzieł jednego z najwybitniejszych malarzy polskich drugiej połowy XIX wieku Muzeum Narodowe w Warszawie powraca do tradycji prezentacji twórczości artystów ze środowiska warszawskiego. Jest to pierwszy po 76 latach tak wszechstronny i kompletny pokaz dorobku artystycznego malarza, który był bohaterem wystawy inaugurującej w 1938 roku działalność Muzeum w nowym gmachu w Alejach Jerozolimskich.

Wystawa Crimestory jest propozycją przemyślenia pozycji, jaką w społeczeństwie zajmuje artysta, oraz miejsca, jakie sztuka zajmuje w życiu społecznym. Jest próbą rewizji współczesnych wyobrażeń na temat relacji sztuki i jej publiczności. Jest próbą nadszarpnięcia nici porozumienia między artystą i widzem – nici, która jest zresztą bardziej wątła niż mogłoby się wydawać.

W dzisiejszych czasach mówienie o wolności, też o tej w sztuce, nabiera wyjątkowego znaczenia. Cytując za Wikipedią: wolność oznacza, brak zewnętrznego przymusu, sytuację, w której człowiek może dokonywać wyborów spośród wszystkich opcji. Najogólniej rzecz biorąc, wolność to możliwość wyboru. Wolność to sytuacja człowieka, który kieruje się wyłącznie swoją własną wolą. 
Jest niezależna od wszelkich zewnętrznych więzów. Innymi słowy, albo ktoś ma w sobie wolność ducha, albo nie.

Piotr Ambroziak (ur. 1971) studiował na Wydziale Grafiki i Malarstwa łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1996 roku obronił dyplom z wyróżnieniem w pracowni drzeworytu prof. Andrzeja Bartczaka (aneks z fotografii u prof. Ireneusza Pierzgalskiego). Uczeń prof. Juliusza Narzyńskiego w pracowni malarstwa.

Śladami Kanunu. Kultura albańska w wieloetnicznym Kosowie to wystawa poświęcona problematyce wielokulturowości, dziedziczenia i przekazywania tradycji oraz współczesnym przemianom tożsamości etnicznej mieszkańców Kosowa.

Henri Chopin (ur. 1922r. w Paryżu – zmarł w 2008r. w Norfolk, Anglia); należy do najwybitniejszych artystów francuskich XX wieku. Był prekursorem poezji wizualnej i dźwiękowej, realizował filmy eksperymentalne, wydawał czasopisma artystyczne, pisał książki, był producentem radiowym, organizował festiwale sztuki. W czasie II wojny światowej był w niewoli niemieckiej w obozie w Ołomuńcu, później został zwerbowany do armii rosyjskiej, cudem unikając śmierci. W latach 1948-1952 był w armii francuskiej, przebywał w Innsbrucku a następnie w Indochinach.

Pisanki, palmy a także baranki, suszone kwiaty pokazane zostaną na wystawie zorganizowanej przez Muzeum Etnograficzne z okazji Świąt Wielkanocnych. Ekspozycja jest okazją do poznania współczesnych technik tworzenia świątecznych rekwizytów i ozdób.

Zagłębiając się w twórczość Treita wchodzimy w świat niezwykłych barw, intensywnych jak ładunek emocji bijący z płócien. Wrze z nich świadoma kobiecość, erotyzm. Kobiety, niczym Olimpia Maneta rzucają odważne spojrzenia , bez cienia wstydu swoją seksualnością. Wywołując u widza chaos, wyciągając na światło dzienne jego ukryte pragnienia. A jednocześnie są tak dalekie, wręcz nieobecne, jakby nieosiągalne, zagłębione we własnych myślach. Nie bez znaczenia, jak stemple, pojawiają się na płótnach koty, to symbole kobiecej zmysłowości i seksualności. Dodatkowym elementem tego splotu erotyki z oddaleniem jest motyw czaszki. To połączenie z kobiecym ciałem zastanawia, czy ma przypominać, niczym w średniowieczu oraz baroku o śmierci, przemijaniu, ulotności życia czy też jest symbolem chłodnej bezwzględności, odwagi, trofeum.

Podczas otwarcia wystawy odbędzie się performance Alexa Mirutziu we współpracy z Eliasem Merino "Scotopolitic Objects #2 na pięciu performerów i elektroakustyczne impromptu" oraz koncert Karpov not Kasparov.

Wystawa malarstwa, rysunku, grafiki i obiektów. Kilka słów od artystów: „Nie określamy naszej twórczości, by nie zawężać pola odbioru. A, że większość form i sytuacji posiada jakąś nazwę, przyjęliśmy nazwę Nazwa. Pytania, czym to jest i o co nam chodzi, proszę zadawać sobie. Przedstawiamy to, co nazwie się poddaje, a jednak jej umyka i to, czego nazwać w pełni niepodobna”.