Wydarzenia

Zapraszamy na otwarcie wystawy Alicji Karskiej i Aleksandry Went oraz XV spotkanie autorskie z cyklu Szczyt Formy - cyklu otwartych spotkań autorskich z artystami zajmującymi się szeroko pojętymi działaniami przestrzennymi. Jest wspólną inicjatywą Koła Naukowego Forma przy Katedrze Rzeźby ASP we Wrocławiu oraz Galerii Entropia.

Wystawa Agaty Czarneckiej i Magdaleny Węgrzyn zatytułowana „W hali pomp”, odnosić się będzie do specyficznego charakteru miejsca jakim jest hala pomp znajdująca się na terenie bielańskiego kompleksu wodociągowego.

Punktem wyjścia dla wystawy "Prowizorka" jest kategoria tymczasowości, doraźności — permanentna prowizoryczność, która staje się symptomem współczesności. Prowizoryczność może być atutem, kiedy przyjmuje formę pomysłowości i sprytu w tworzeniu funkcjonalnych obiektów materialnych.

Wystawa Mai Godlewskiej, która o swoim malarstwie i wystawie mówi tak: "Piękno widzę jako proces, podlega ono ewolucji i jest zawsze zagrożone upadkiem. Przepych baroku wydaje się ponadczasowy, lecz jego fizyczność ulega stopniowej erozji. Choć idea piękna to antyteza rozkładu, piękno fizyczne jest jego tkanką i pożywką. Interesuje mnie idea formy rozpływającej się w bezkształt. Fresk Tiepola, którego już nie ma..."

W opolskiej galerii Olaf Brzeski zaprezentuje swój najnowszy projekt: „Upadek człowieka, którego nie lubię" - film nakręcony na czarno-białym 16 mm celuloidzie oraz ściśle z nim związana instalacja. Na ekspozycję złożą się również starsze prace artysty: rzeźby, obiekty (m.in. z cyklu „Sierotki") oraz film „Pamięci majora Józefa Monety".

Otwarcie wystawy Tomasza Szerszenia "Ty. Ja. Rzeczy", która inauguruje tegoroczny program z cyklu "Żywe Archiwa" współfinansowany przez MKiDN. Ty to młoda kobieta albo młody mężczyzna. Ja to młody mężczyzna albo młoda kobieta. Rzeczy to świat, który ich otacza, o którym marzyli. Rzeczy ich opisują i definiują. Uszczęśliwiają i osaczają. Pozwalają marzyć, ale również te marzenia odbierają. Rzeczy są trzecim elementem w miłosnej grze między Ty i Ja – grze, która toczy się w przestrzeniach nowoczesnych mieszkań, na stronach nowoczesnych pism...

Przyzwolenie, a bardzo często pragnienie odbiorców, by być nabieranym i wyprowadzanym przez artystów w przysłowiowe pole, towarzyszy recepcji sztuki od zawsze. Także dziś artyści i kuratorzy stawiają widzów w pozycji legendarnego Zeuksisa z Heraklei, który konkurował z Parrazjosem o miano najlepszego malarza iluzjonistycznego. Parrazjos tak realistycznie namalował kotarę, że Zeuksis, ulegając tej iluzji, poprosił o jej odsłonięcie. Jego zdumienie nie miało granic, gdy okazało się, że kotara nie jest prawdziwa.

Sabot kontynuuje eksploracje formatu wystawy (słowo format kojarzone jest z grą, aranżacją, relacją, korelacją.

Autorzy projektu zapraszają widzów do wykreowanej przez siebie krainy, w której rozmaite istoty – ludzie, rośliny, zwierzęta oraz stwory z pogranicza świata komputerów i dizajnu – pokojowo ze sobą koegzystują, tworząc harmonijny ekosystem.

Coraz to nowsze produkty zalewają światowy rynek. Nieustannie działające taśmy produkcyjne zużywają ogromne ilości energii. Marnotrawstwo stało się symbolem XXI wieku. Nie mamy umiaru w zużyciu i konsumpcji. Równowaga ekologiczna świata uległa zachwianiu. W obliczu tak daleko idącego zużycia środowiska, świat musiał poszukać lekarstwa. Znalazł… recycling, który już wkrótce stał się obowiązującym trendem. Ze śmietników przeszedł do świata mody, sztuki i designu. Stał się inspiracją i sposobem na życie. Z zachodu do Polski trafił z dużym opóźnieniem, ale powoli zyskuje na znaczeniu. Jest coraz bardziej widoczny na ulicy i w naszym najbliższym otoczeniu.

Wystawa poświęcona jest początkom sztuki wideo, jednego z najważniejszych nowych nurtów w sztuce współczesnej, powstałego w latach 60. XX wieku, wyznaczającego rytm modernistycznych, postmodernistycznych, a następnie postmedialnych przemian współczesnej kultury i sztuki.

Liwia Sztyc to młoda utalentowana artystka z Lublina, rocznik 1983, absolwentka Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie, kierunku Grafika. Artystka w swojej twórczości wnikliwie bada różnorodne kody estetyczne współczesnej ikonosfery, nie wyłączając z nich wizualnych reprezentacji roszczących sobie miano sztuk plastycznych. Poddaje je wszelakim przetworzeniom i transformacjom, po to, by ujawnić tkwiące w nich absurdy. Jednocześnie poddaje refleksji sposoby ich dystrybucji, szczególnie w obszarze ich tzw. obiegu instytucjonalnego.

Wystawa jednego z najwybitniejszych polskich i europejskich twórców plakatu Wiesława Wałkuskiego. Organizatorami są Galeria Teatru Rampa oraz Fundacja Epoka. Wystawa towarzyszy Międzynarodowemu Biennale Plakatu 2012.

W wystawie udział biorą m.in. Agata Biskup, Azorro, Bogna Burska, Przemek Czepurko, Roman Dziadkiewicz, Wojtek Gilewicz, Justyna Gryglewicz, Łukasz Jastrubczak, Igor Krenz, Marek Kamieński, Mateusz Kula, Mikołaj Małek, Bartek Materka, Wilhelm Sasnal, Łukasz Skąpski, Kuba Woynarowski, Piotr Wyrzykowski.

Wystawa "Poznaj moje wnętrze" to przegląd prac studentów ASP Wydziału Architektury Wnętrz. Obejmuje ona prace z dziedziny projektowania wnętrz, wystawiennictwa, architektury, komunikacji wizualnej, mebla jak i sztukę czystą – malarstwo i rzeźbę. Tytułowe wnętrze odnosi się do specjalizacji wydziału jak również do emocji i osobowości autorów, które przekazują poprzez swoje prace. Chcą oni pokazać zwiedzającym część siebie za pomocą gry form, przestrzeni i koloru. Ekspozycja jest od początku do końca inicjatywą studencką. Zazwyczaj ich projekty są prezentowane na wystawach końcoworocznych, organizowanych przez innych. Tutaj natomiast jest to ich własne spojrzenie na swoje prace. Prace są eksponowane w innej konwencji niż zazwyczaj. Nie ma tu sztywnego podziału na pracownie, lecz projekty z różnych dziedzin sztuki są zestawione razem. Zastosowane kategorie mają charakter bardziej plastyczny a wyznacznikiem jest tu kolor, forma, faktura Projekty użytkowe oraz malarstwo i rzeźba uzupełniają się nawzajem. Często stają się one przez to bardziej wyraziste, silniej działają.

Wystawa fotografii, wideo, instalacji autorstwa Marka Poźniaka i Anny Cieśli. Horyzont jest miejscem umownym, będącym granicą ludzkiej percepcji. Co znajduje się za horyzontem? Czy horyzont, dzięki sztuce, może być ciągle przesuwany? Może warto się go pozbyć dla szerszego otwarcia na głębsze doświadczenia życia i sztuki. Bez horyzontu możliwe jest swobodniejsze poruszanie się między mediami w sztuce. Brak horyzontu, w nadziei autorów wystawy, otworzy nas na „nowe”.

Viviane Sassen (1972), holenderska artystka, zdobyła uznanie dzięki wystawom w nowojorskim MoMA oraz zamówieniom składanym przez tak prestiżowe pisma jak „New York Times”. Otrzymała również znaczące nagrody: Prix de Rome, ICP Infinity Award.

Od kilku dni przeprowadzam ten sam rytuał. Wieczorem siadam do komputera próbując coś napisać, około godziny 22 czuję się zmęczony. Kładę się na chwilę, na tzw. piętnastominutową drzemkę po czym budzę się o 23:00 mówiąc sobie, że jeszcze chwilę. O 1:30 stwierdzam, że nie ma to sensu i nastawiam budzik na 5:00, aby to co miałem zrobić wieczorem zrobić przed wyjściem z domu. Rano budzę się z kotem na brzuchu, następnie gwałtownie wstaję żeby czasem nie przedłużyć drzemki i zabieram się do zaległej pracy, tak już od 5 dni.

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej zaprasza na wystawę malarstwa Edwarda Dwurnika - jednej z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej. Na wystawie zaprezentowane zostaną przede wszystkim obrazy z cyklu Miasta. Polską rzeczywistość Dwurnik przenosi na płótna już niemal od pół wieku. Jego twórczość ma w pewnym sensie wartość narodowego pamiętnika. Artysta maluje miejskie pejzaże od początku. Jeszcze jako student jeździł z miasta do miasta i rysował gęste od budynków i ludzi place, ulice. Wśród zebranych na wystawie w Poznaniu prac znajdą się również najnowsze prace artysty z 2012 roku.

Love- Sytuacje, w których stosuję cenzurę w celu zaznaczenia ważnych dla mnie informacji poprzez zasłanianie. Przybierają one formę Antycenzury świadomości, momentu, w którym sam ją sobie narzucam. (Piotr Szpilski) Najnowszy projekt Piotra Szpilskiego wymaga bardzo dużej ilości substancji odżywczych, lubi glebę żyzną, piaszczysto glinianą, o pH w pobliżu 7- 8. Dla tego przypomina mi piękną chryzantemę. (Leszek Knaflewski)