Kontakt z galerią
od poniedziałku do piątku od 10:00 do 17:00
Pełne dane kontaktowe
14dni na zwrot
darmowa
dostawa
Promocja
Filtrowanie
Kategoria/technikanie wybrano
Tematykanie wybrano
Obrazy na prezentnie wybrano
Cenanie wybrano
Szerokośćnie wybrano
Wysokośćnie wybrano
Kolor obrazunie wybrano
Kierunki w sztucenie wybrano
Sortowaniedomyślnie
wyczyść filtry
Filtruj
Zobacz kategorie

''Rękawiczki Jeffa Koonsa'' czyli wystawa w bytomskiej Galerii Kronika

W pierwszym numerze gazety wydawanej przez warszawskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej znajduje się rozmowa z Pauliną Ołowską. Rozmowa jest zapisem spontanicznej wizyty artystki w muzeum i jej daru do kolekcji – pary rękawic roboczych. Sama Paulina Ołowska także dostała je w prezencie. Rękawice ofiarował jej przyjaciel Daniel Fagering, artysta z Los Angeles, pracujący przy produkcji prac Jeffa Koonsa. Na każdej z rękawic nich znajduje się inskrypcja „da” – od imienia Daniel, stanowiąc łącznie „da-da”.

Ta zapożyczona/ukradziona historia staje się początkiem narracji wokół systemu własności intelektualnej. Systemu wyrastającego ze sporu wokół tego czy prawo autorskie jest prawem naturalnym czy też rodzajem umowy społecznej, a teraz na nowo wymagającego zmierzenia się z własną konstrukcją, przewartościowania pojęć autorstwa i twórczości.

„Rękawiczki Jeffa Koonsa” podejmują próbę przefiltrowania fundamentów własności intelektualnej przez praktykę artystyczną  – poruszania się pomiędzy poetyką a praktyką.

Wypracowany w prawie model twórczości ma doskonale opisać procesy, które ze swej natury wymykają się ścisłym ramom. Są niewymierzalne i nie dają się wykroić z rzeczywistości, określić co jest własne/ dopuszczalne a co przekracza dozwolony użytek. Wystawa śledzi te pęknięcia: sztywne, wymierne reguły, rozpadające się w zderzeniu z materią, którą system ma „modelowo” opisać. Stworzony schemat twórczości nie zakłada wymogu własnoręczności działania czy woli (intencji) bycia twórcą. Jednocześnie wykazuje pełną bezradność wobec strategii ready-made czy zawłaszczenia.

System tworząc podziały na twórczość „samoistną i niesamoistną” przeistacza się w odrębny, nieprzystawalny do rzeczywistości model, który poprzez swoją wąską konstrukcję twórczości jeszcze bardziej domyka możliwość czerpania z przestrzeni kultury jako inspiracji.


Wystawie towarzyszą dwie sesje rozmów warsztatowych (12 maja i 2 czerwca), których ślady staną się częścią wystawy.

aranżacja wystawy: Agata Biskup i Agnieszka Kilian
wystawa powstała we współpracy z fundacją kurz