Wystawy

W historycznej rozmowie telefonicznej nieżyjącego dziś prezydenta Hafeza al-Assada i syryjskiego astronauty Mohammada Farisa jesteśmy świadkami tego, jak "ojciec narodu" odpytuje "bohatera" z jego wrażeń, kiedy z góry ogląda syryjską ziemię. Jest to rozmowa, w której przebywający w swoim wygodnym biurze wieczny przywódca bacznie obserwuje synów narodu, nawet kiedy są oddaleni o tysiące kilometrów w przestrzeni kosmicznej.

Według antropologów wejście w obszar alfabetu spowodowało znaczną zmianę w sposobie konceptualizowania świata. Wykształciło nowy sposób myślenia oparty na linearnym układzie liter. Utrudniło natomiast, wpisane w kultury oralne, funkcjonowanie wspólnoty jako wartości nadrzędnej, w której wszelkie umiejętności, historia i tradycje przekazywane były na drodze bezpośrednich relacji.

Wystawa uznanego przez holenderską Fundację Week for Arts „Artystą roku 2014”, jednego z najważniejszych holenderskich fotografów Erwina Olafa będzie pierwszą okazją dla publiczności trójmiejskiej do zapoznania się z niezwykle interesującą i kontrowersyjną twórczością. Z wykształcenia dziennikarz z wyboru fotograf reklamowy i artysta, mistrzowsko łączy świat mainstreamu ze sztuką wysoką. W odważny i często przewrotny sposób podejmuje grę tak z widzem wystawy jak i konsumentem reklamowanego produktu. W swoich artystycznych projektach mówi o skrajnych emocjach, seksualności, sztuczności świata ale nie ucieka od humoru i groteski. Jego prace cechuje wyrafinowana elegancja i pragmatyka, dla poszczególnych cykli tworzy misterne scenografie, gdzie nie ma miejsca na przypadek. Modele są więc raczej aktorami tych wykreowanych spektakli, bohaterami opowieści artysty.

Fortunata Obrąpalska to wybitna postać polskiej fotografii. W jej twórczości spotyka się wiele, często sprzecznych ze sobą wątków. Z jednej strony fotografia piktorialna, realizowana pod wpływem Jana Bułhaka, z którym poznała się przed II wojną światową, z drugiej surrealizujący eksperyment oraz socrealizm. Jest autorką słynnego cyklu Dyfuzja w cieczy z 1948 roku, który został doceniony za łączenie walorów dokumentalnych i artystycznych.

Celem Przeglądu Sztuki Wideo THE 02 jest prezentacja szerszej publiczności różnych form posługiwania się obrazem ruchomym w kreowaniu komunikatu artystycznego. Pierwsza edycja wydarzenia koncentrowała się wokół międzynarodowego konkursu, w którym wzięli udział artyści z 38 krajów. Podczas pokazu premierowego w Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie oraz 22 projekcji w innych miastach Polski i transmisji na kanale TVP Kultura widzowie mogli zobaczyć 21 wybranych prac wideo.

Tematem wystawy jest pięć polskich tańców narodowych: mazur, polonez, kujawiak, krakowiak i oberek. Ekspozycja prezentuje dwa oblicza polskiej tradycji tanecznej: jej odsłonę ludową oraz nieco zapomnianą wersję salonową, która w XIX wieku zdobyła uznanie na europejskich dworach. Wystawa powstała jako wspólny projekt krakowskiej malarki Katarzyny Chodoń oraz Miejskiego Ośrodka Kultury w Józefowie.

Zwierzęco-ludzkie istoty zjadające siebie nawzajem, skulona postać w stanie rozkładu, wąż pożerający ciało, to tylko niektóre motywy które odnaleźć można na najnowszej wystawie Miłosza Wnukowskiego zatytułowanej „Wszystkie dzieci nasze są“. Absolwent katowickiej ASP kontynuuje w niej zapoczątkowany w wcześniejszych projektach wątek ludzkiej krzywdy, cierpienia, śmierci.

Do wykresów i diagramów ilustrujących, demonstrujących czy reprezentujących relacje i zależności pomiędzy rozmaitymi wielkościami różnych dziedzin jesteśmy przyzwyczajeni. Są powszechnymi formami wizualizacji informacji. Zazwyczaj jednak są bezrefleksyjnie redukowane do samej informacji, choć jako formy wizualizacji powinny zasługiwać na przyjrzenie się im także z estetycznego punktu widzenia. Szczególnie w wypadku, gdy towarzyszą rozważaniom związanym ze sztuką. Na tym terenie w sposób bardziej oczywisty są uprawnione do zaistnienia jako fakty artystyczne zarówno pod względem wizualnym jak i pojęciowym.

„Dzień dobry, nazywam się Agnieszka Prusak chciałabym zrobić Pani zdjęcie … mogę?” – mniej więcej w ten sposób rozpoczynała swoje „domowe wizyty” artystka namawiając blisko pięćset rodzin do tego by pozwolili się sfotografować w różnych, zazwyczaj bardzo intymnych, domowych sytuacjach. Angielskie powiedzenie „My home is my castle” nie znajdowało tutaj zastosowania skoro ludzie godzili się by obca osoba fotografowała ich w codziennych momentach.

Retrospektywna wystawa jednego z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych prezentująca jego twórczość od debiutu po okres dojrzały. Pokazane zostaną najbardziej znane cykle: „Pejzaże” (1954-1955), „Figury we wnętrzu” (1956), „Figury kreślone” (1958), „Figury osiowe” (1961-1962), „Potworne zwierzęta” (1964-1965), kompozycje inspirowane mitologią grecką i rzymską (1967-1975), obrazem Böcklina „Wyspa Umarłych” (1975) oraz poetyką fin de siècle’u. Widzowie będą mogli również zobaczyć ilustracje do „Folwarku zwierzęcego” Orwella, „Księgi Hioba” i „Apokalipsy św. Jana”.

Wystawa „Ikony i Ślady. Nasz Olsztyn”, na którą składają się archiwalne zdjęcia, dokumenty, kadry z filmów, fragmenty kroniki filmowej, obiekty...i kto wie co jeszcze? Kuratorzy- Małgorzata Jackiewicz-Garniec i Marek Barański przedstawią swoje subiektywne spojrzenie na rodzinne miasto.

Przedstawione obrazy zostały wybrane przez interdyscyplinarne Jury pod przewodnictwem Dominika Lejmana w I edycji Międzynarodowego Konkursu Malarskiego.

Wystawa prezentuje cykl obrazów i rysunków inspirowanych mitologiczną postacią Dafne. Opisana przez Owidiusza historia ucieczki nimfy przed Apollem, akcentuje rozpaczliwe pragnienie samoprzemiany. Uciekająca Dafne błaga inne bóstwo, aby pomogło jej przekształcić się w drzewo. Zgodnie z prośbą, miękkie ciało nimfy przyjmuje formę twardniejącej kory, a jej włosy zamieniają się w liście. Ta metamorfoza nie wiąże się tu jednak z pragnieniem zmiany, ale z pragnieniem zachowania stałości. Dafne ocala to, co w niej rdzenne (dziewictwo dające wolność). Przewrotnie więc, przekształca formę zewnętrzną, ale ocala konstrukcję wewnętrzną.

Krzysztof Musiał
 urodził się 29.02.1972 w Słubicach.
Absolwent WSSS w Poznaniu - 2001 r.
Dyplom z wyróżnieniem z malarstwa u prof. J. Świtki
oraz aneks z malarstwa ściennego w pracowni prof. M. Łubowskiego.
Ponadto absolwent Wydziału Edukacji Artystycznej ASP w Poznaniu w 2003 r.
 Pracuje jako instruktor rysunku i malarstwa w MDK nr 2 w Poznaniu.

W roku 2012 Goshka Macuga dwukrotnie odwiedziła Afganistan, by zebrać materiały do projektu zaplanowanego jako część wystawy dOCUMENTA (13). Podczas pobytu odwiedziła Afgańskie Archiwum Filmowe w Kabulu, gdzie dowiedziała się, jak niepewne i ryzykowne było funkcjonowanie archiwum w czasach rządów Talibów. Dziś problemem tej instytucji jest ciągły brak środków finansowych na cyfryzację kronik filmowych, filmów fabularnych i filmów dokumentalnych, a także na utrzymanie wyposażenia technicznego i lokali. Chcąc udzielić archiwum wsparcia, Macuga postanowiła wykupić skrawki taśm filmowych odrzucone w procesie cyfryzacji. Po wymianie wielu maili ze swoim afgańskim współpracownikiem otrzymała paczkę wycinków 35-milimetrowej taśmy filmowej. Co ciekawe, okazało się, że otrzymany materiał stanowi 19 oddzielnych rolek zawierających wyłącznie nacechowane seksualnie sceny z filmów afgańskich i zagranicznych, które zostały w ten sposób ocenzurowane.

Wystawą dzieł jednego z najwybitniejszych malarzy polskich drugiej połowy XIX wieku Muzeum Narodowe w Warszawie powraca do tradycji prezentacji twórczości artystów ze środowiska warszawskiego. Jest to pierwszy po 76 latach tak wszechstronny i kompletny pokaz dorobku artystycznego malarza, który był bohaterem wystawy inaugurującej w 1938 roku działalność Muzeum w nowym gmachu w Alejach Jerozolimskich.

Wystawa Crimestory jest propozycją przemyślenia pozycji, jaką w społeczeństwie zajmuje artysta, oraz miejsca, jakie sztuka zajmuje w życiu społecznym. Jest próbą rewizji współczesnych wyobrażeń na temat relacji sztuki i jej publiczności. Jest próbą nadszarpnięcia nici porozumienia między artystą i widzem – nici, która jest zresztą bardziej wątła niż mogłoby się wydawać.

W dzisiejszych czasach mówienie o wolności, też o tej w sztuce, nabiera wyjątkowego znaczenia. Cytując za Wikipedią: wolność oznacza, brak zewnętrznego przymusu, sytuację, w której człowiek może dokonywać wyborów spośród wszystkich opcji. Najogólniej rzecz biorąc, wolność to możliwość wyboru. Wolność to sytuacja człowieka, który kieruje się wyłącznie swoją własną wolą. 
Jest niezależna od wszelkich zewnętrznych więzów. Innymi słowy, albo ktoś ma w sobie wolność ducha, albo nie.

Przestrzeń Pamięci / Ostatnie poszukiwania lubelskiego artysty, który w swoim sposobie obrazowania wychodził od rozbudowanych treściowo, bogatych w detale i metaforykę kompozycji, wyraźnie ewoluują w kierunku redukcji formy. Jego prace tracą dawny liryzm na rzecz sprowadzonego do geometrii znaku o charakterze abstrakcyjnym i uniwersalnym.

Piotr Ambroziak (ur. 1971) studiował na Wydziale Grafiki i Malarstwa łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1996 roku obronił dyplom z wyróżnieniem w pracowni drzeworytu prof. Andrzeja Bartczaka (aneks z fotografii u prof. Ireneusza Pierzgalskiego). Uczeń prof. Juliusza Narzyńskiego w pracowni malarstwa.