Człowiek od pierwszych chwil swojego życia uczy się oddychać, słyszeć, patrzeć, czuć, nabierając tym samym podstawowych umiejętności pozwalających mu zaadaptować się w zastanej sytuacji. Umiejętność właściwego odczytywania odbieranych bodźców przychodzi z czasem, stopniowo budując siatkę znaczeń określających rzeczywistość. W miarę nabierania doświadczeń kiedyś niezrozumiały i złożony kod nabiera sensu i staje się oczywisty.
Nauczyliśmy się schematu. Nawyk często świadczy o umiejętnościach. Przyzwyczaja, ułatwia, przyspiesza i umożliwia odnajdywanie się w świecie. Jest sprzymierzeńcem w codziennych sytuacjach; jednak idąca w parze generalizacja znaczeń nadaje mu ujemnych treści. Z jednej strony posługiwanie się sprawdzonymi metodami systematyzuje i porządkuje wiedzę ( jako przewodnik niezbędny do życia) z drugiej strony przyzwyczajenie( jako koło ratunkowe i remedium na to co nieznane) tłumi aktywność i twórcze poszukiwanie. By wyjść poza rutynowe reakcje dobrze jest poznać i potrafić rozpracować naturę schematu, tak, by móc znaleźć w jego układzie wolną i niezagospodarowaną przestrzeń, która otworzy nas na to co nieznane i nieprzewidywalne. Tylko wtedy będzie dana nam szansa by ustalić na nowo ” porządek rzeczy”.
Wystawa przygotowana przez Michała Bałdygę prezentuje dwoisty charakter schematu jako integralnego elementu naszej codzienności, ukazując go jako kompas konieczny w sytuowaniu siebie w świecie, ale także jako wyczuwalną barierę, blokującą potencjalne siły niezbędne do generowania nowych treści. Widz zostaje wystawiony na próbę, konfrontując się nie tylko z zadaniem postawionym przez artystę, ale także z samym sobą. Czujność i wrażliwość odbiorcy decydować będzie czy znajdzie on własne „szczeliny i obszary” w abstrakcyjnym układzie kolorów, form, gestów scalonych w przestrzeni galerii.
