Wydarzenia

Reakcje jakie zachodzą pomiędzy dwoma osobami nie są zagadką dla współczesnej nauki. Biologia doszukuje się odpowiedzi w fenyloetyloaminie (pochodna metamfetaminy) – związku chemicznym odpowiedzialnym za uczucie euforii. Natomiast nauki ewolucyjne tłumaczą cały proces walką o przetrwanie i poszukiwaniami najlepszych genów. Jednak uczucie miłości jest tylko jedną z wielu relacji kierujących poczynaniami ludzi.

Allan Starski to laureat Oskara oraz nagrody Krytyków Filmowych Los Angeles za scenografię do „Listy Schindlera" (1993) Stevena Spielberga i zdobywca Cezara za scenografię do „Pianisty" (2002) Romana Polańskiego. Syn Ludwika Starskiego, scenarzysty i autora tekstów popularnych piosenek, absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Katarzyna Rymarz zajmuje się malarstwem, rzeźbą i biżuterią, tworzy instalacje, projektuje murale w przestrzeniach prywatnych i publicznych, jest twórcą niebieskiej śliwki, współzałożycielem artystycznej, interdyscyplinarnej grupy Kalamarsada w 2006 roku w Londynie, powołała do życia Steps Gallery w Nakle nad Notecią propagującą sztuki malarskie w regionie Pomorza i Kujaw. Ukończyła w 2004 roku studia na Uniwersytecie Warmińsko–Mazurskim w Olsztynie. Otrzymała dyplom w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Stanisława Andrzejewskiego oraz w pracowni rysunku dr Doroty Jajko–Sankowskiej.

'Symbiotyczność' to słowo pochodzące od zjawiska symbiozy, czyli występującego w przyrodzie ścisłego współżycia dwóch organizmów, z których przynajmniej jeden czerpie korzyści. Symbiotyczność w psychologii to związek opierający się na uzależnieniu. Tworzenie, rozumiane jako sztuka, to pojęcie związane z działalnością człowieka, często również mające znamiona uzależnienia.

Flo Kasearu, jedna z najzdolniejszych estońskich artystek młodego pokolenia (w 2012 roku laureatka prestiżowej nagrody Köler Prize), postanowiła wyprawić w podróż wybór swoich prac z ostatnich lat. Z Domu Muzeum artystki w Tallinie 21 września tego roku wyruszyła mała ciężarówka. Celem podróży było Miejsce Projektów Zachęty, gdzie zespół przywiezionych obiektów przybrał kształt wystawy. Warszawska galeria stała się w ten sposób siostrzanym muzeum tallińskiej placówki, a muzeum-matka poszerzyło na dwa miesiące obszar i zakres swojej działalności.

Wystawa Michała Korchowca „Cztery pory roku, lecz bez wiosny” składa się z monumentalnej, tytułowej instalacji interaktywnej oraz wyboru najnowszych obrazów artysty. Cztery pory roku, lecz bez wiosny to wielkopowierzchniowa instalacja, zajmująca całą przestrzeń pierwszego piętra Kroniki, zrealizowana przy użyciu ready made z elementów, które są szczególne dla dotychczasowych realizacji scenograficznych artysty w najważniejszych polskich teatrach.

Spotkanie z Willem jest jak zderzenie z falą informacji – nie o jego sposobie fotografowania czy drodze zawodowej, ale o krajach, jakie zwiedził. Od anatomii wieloryba po historie baobabów, życia piratów z wyspy St. Marie w osiemnastym wieku po życie ludzi z wydm u wybrzeży Madagaskaru… Przez dziesięć lat w podróży zapamiętał niezliczoną ilość detali, nazwy miast, regionów i grup etnicznych.

Zapraszamy na wystawę "Portrety Portretów" autorstwa Karoliny Kucharskiej. Artystka pisze o swojej twórczości: "Maluję przeważnie nocami. Moje prace są szorstkie, szare lub kolorowe od szpachelki z domieszką dominujących akcentów."

Za nami letnia edycja konkursu Canon&Komputronik: „Foto inspiracje” oraz pierwsze warsztaty. Głosowanie zakończyło się 15 września 2014 - wyłoniony został zwycięzca nagrody publiczności jak i nagrody głównej:

Kradzież to kradzież. I nie ma na to usprawiedliwienia...

Zjawisko odkrywania artystek, których twórczość umknęła głównemu nurtowi w swoich czasach sprawia, że zmienia się obraz historii sztuki drugiej połowy XX wieku. Artystki te nie tylko eksperymentowały formalnie, intuicyjnie podejmowały nowe tematy, ale pozostając nieakceptowane przez główny nurt modernizmu, często tworzyły w izolacji lub co najmniej na uboczu. Tymczasem mowa tu o pionierkach, które wymyślały język współczesnej ekspresji. Takim przypadkiem jest twórczość Marii Bartuszovej.

Jak w czasach technologicznego przyspieszenia i naszego codziennego kontaktu z nowymi mediami kształtuje się doświadczenie tożsamości i społecznej interakcji?

Dominik Ritszel (ur. 1988) jest absolwentem Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach; zajmuje się filmem i wideo. Narracja jego prac budowana jest obrazem. Ritszel rejestruje, obserwuje, a czasem podgląda zastane i zaaranżowane sytuacje. Tworzy portrety psychologiczne grup i jednostek, usytuowane często w anonimowych przestrzeniach wypełnionych niepokojąca ciszą. Dominik Ritszel jest zdobywcą stypendium MKiDN Młoda Polska w 2014 roku oraz laureatem trzeciej edycji konkursu Fundacji Gray House w 2013 roku, którego jury doceniło go za "za odwagę i umiejętność niebanalnego posługiwania się poetyckim, metafizycznym językiem w celu wydobywania znaczących detali spod warstw codziennej rutyny".

"The Man Who Did All Things Forbidden" (Człowiek, który robił wszystko, co zabronione) to 40-minutowy film fabularny zrealizowany na zamówienie 8. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie. Jego premiera miała miejsce 27 maja 2014, zaś dziennikarze oraz eksperci z dziedziny sztuki uznali ten film za jedno z najlepszych dzieł w programie biennale.

Street art to ostatnio gorący i medialny temat, nie tylko u nas. Żadne zjawisko w dziejach sztuk wizualnych nie zdołało nigdy rozwinąć się na taką skalę, pomijając jednocześnie oficjalny, zinstytucjonalizowany system wartościowania sztuki. Przełamanie monopolu artworldu jest w dużym stopniu zasługą internetu i odziedziczonej po graffiti zasady, że kwestia wartości artystycznej jest negocjowana wspólnie, przez wszystkich uczestników tej międzynardowej społeczności. Dzieje się to na ulicy, w sieci, w ramach bezpośrednich środowiskowych kontaktów.

BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza na wystawę grupy artystycznej PENDZLE tworzonej przez tak uznanych artystów jak: Tomasz Ciecierski, Ryszard Grzyb, Robert Maciejuk, Paweł Susid, Tomasz Tatarczyk, Włodzimierz Jan Zakrzewski.

W ciągu 40 lat fotografowania Zbigniew Podsiadło sięgał po różnorodne tematy, od portretów starców, pozujących na przyzbach swoich rozpadających się chałup lub na ulicy, poprzez sielskie pejzaże, zadumę miejsc sakralnych, fascynujące spektakle światła, do widoków zapyziałej prowincji, gdzie nawet diabeł nie mówi dobranoc, bo dawno stamtąd wyjechał ostatnim pociągiem z zamkniętej stacyjki.

W Muzeum Narodowym w Warszawie od 11 września będziemy mogli oglądać wystawę poświęconą masonerii, jednemu z ważniejszych, a nieczęsto przywoływanych składników kultury polskiej i powszechnej, począwszy od XVIII wieku do dnia dzisiejszego. Niezwykła ekspozycja pokaże kształtowaną przez masonerię na przestrzeni wieków wizję świata: polityki, sztuki, społeczeństwa.

“Były jeszcze dwie klatki schodowe, ale zburzono je, by wybudować ulicę, tę, która była pod Nową Wałową”, “Naprzeciwko kamienicy była dziura w płocie, przez którą moi chłopcy przenosili chleb dla strajkujących stoczniowców”, “Najpierw zburzono mur dzielący kamienicę i Instytut Sztuki Wyspa” to niektóre ze wspomnień mieszkańców kamienicy Jaracza 12-13.

Dwie prace Artystki Kasi Gawron biorą udział w wystawie SEAMS w Londynie, w galerii Hoxton Arches.