W twoim mieście

Marek Luzar od czasów studiów malarskich w krakowskiej ASP zajmował się rysowaniem i malowaniem krajobrazów, ludzi, martwych natur. Robił filmy. To co robił było świetne lub gorsze, dobre lub średnie. Tak jak w życiu i w twórczości wszystkich malarzy. Jedno było wiadome od początku. Luzar nie udawał. Był sobą. Ryzykował po prostu tym, że malował prawdziwie to, co go wzruszało, to co go zachwycało, a także to, co przejmowało grozą.

Wystawa „Ćwiczenia z ukrycia” to prezentacja najnowszych, zrealizowanych w ciągu ostatnich dwóch lat kolaży Beaty Wilczek, a także pokaz prac inspirowanych ubiorem, powstałych przy współpracy z Michaliną Glurą, założycielką projektu modowego Schuhtütehemd. Kolaże Beaty Wilczek, zbudowane w oparciu o istniejące już obrazy, są połączeniem motywów pochodzących zarówno z autorskich sesji zdjęciowych, jak i całkowicie zapożyczonych z unikatowych i nieznanych szerzej wizualnych archiwów.

O tym jak sąsiadujemy, jak się dogadujemy, bądź po prostu istniejemy obok siebie. Wystawa jest namiastką szerokiego tematu jakim jest relacja człowieka z rośliną, z roślinnością. Wspomnienia i obserwacje, w jakiejś części wspólne dla wielu osób, takie jak: fikus zataczający łuk przy suficie – podcinany bądź podwieszany przez swoich właścicieli, dziwnie rosnące drzewo – dopasowujące się do kształtu sąsiadującego budynku, mury pokryte roślinnym pnączem, bluszcz który przebił się z jednej strony kontaktu w ścianie na drugą, czy też wciąż i na nowo przycinane żywopłoty.. to zaledwie garstka przykładów na to jak wszechobecna jest relacja o której mowa. Przedstawiając prace kilku artystów, artystek przytaczamy wizualne anegdoty o tym nieustającym związku świata ludzkiego i roślinnego, o ich wzajemnych inspiracjach, a czasem potrzebie tolerancji.

Po niemal 20. latach do Pałacu Herbsta powraca historyczna kolekcja malarstwa, która zostanie udostępniona w zaadaptowanych do celów wystawienniczych pomieszczeniach powozowni. W wyniku gruntownego remontu i modernizacji tego zabytkowego budynku, powstały nowoczesne sale ekspozycyjne spełniające współczesne standardy w zakresie prezentacji dzieł sztuki. I w tych nowopowstałych przestrzeniach zaprezentowane zostaną unikatowe zbiory sztuki dawnej znajdujące się w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.

Twórczyni metalowych instalacji, Gego, mieszkała 25 lat w Wenezueli. W jej sztuce, jak w tamtejszych lasach równikowych, znajdziemy gęstwinę linii, tajemnicze cienie, pajęcze sieci, fantastyczne kształty roślin i zwierząt. Podczas zwiedzania wystawy porozmawiamy o tym, w jaki sposób inżynier może stać się artystą oraz co sprawia, że rzeźby są ruchome. Dzieci stworzą także własną mini dżunglę: druciane zwierzątka, plątaninę lian, aluminiową rzekę...

W ramach kolejnej odsłony projektu ende neu, Galeria Biała zaprasza na spotkanie z Piotrem Bosackim (ur. 1977), artystą wizualnym, twórcą filmów animowanych, obiektów oraz kompozycji muzycznych. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu, pracuje na macierzystej uczelni w Katedrze Intermediów. Należy do grupy PENERSTWO, był członkiem Grupy KOT.

W ramach Toruńskiego Festiwalu Nauki i Sztuki, w najbliższą sobotę i niedzielę (21 i 22 kwietnia), zapraszamy do bezpłatnego zwiedzania wystaw Człowiek w wielkim mieście, Czwarty stan skupienia wody: Od mikro do makro, Jan Berdyszak. Gęstość cienia. Pomiędzy światłem a ciemnością, Regulacja odbioru (PRZEprojekt) oraz do wzięcia udziału w warsztatach edukacyjnych.

Na swojej najnowszej wystawie w Miejscu Projektów Zachęty zatytułowanej Dzikie/Wild Małgorzata Jabłońska i Piotr Szewczyk zaprezentują prace stworzone specjalnie z myślą o tym pokazie oraz wcześniejsze projekty. Wszystkie łączy „przyrodniczy” temat. Wcześniejsze historie Jabłońskiej, realizowane samodzielnie – a z czasem wspólnie z Piotrem Szewczykiem – rozgrywały się przeważnie w scenerii miejskiej. Inspirowane były indywidualnymi doświadczeniami artystki wynikającymi z codziennej egzystencji albo z pełnionych wtedy przez nią społecznych ról, np. nauczycielki szkolnej. Prace z tamtego okresu mają przeważnie formę komiksu czy interaktywnej gry i nazywane są przez artystkę komputerowymi bądź animowanymi historiami. Znakiem rozpoznawczym Małgorzaty Jabłońskiej stały się zgeometryzowane postacie bohaterów, ciepło-ironiczny styl narracji i wyostrzony zmysł obserwacji otaczającej rzeczywistości.

Wystawaindywidualna Polowanie Angeliki Markul stanowi rozwinięcie wątków podejmowanych przez artystkę niemalże od początku jej kariery artystycznej. Za pomocą oszczędnych środków i gestów Markul buduje wyjątkowe sytuacje rzeźbiarskie i audiowizualne – enigmatyczne, wielowymiarowe, niepoddające się jednoznacznym interpretacjom i intrygujące sposobem wykonania. Bez epatowania makabrą i grą na emocjach widzów artystka, poprzez ucieczkę do świata natury, pokazuje emocjonalne i egzystencjalne stany człowieka, w szerszym zaś ujęciu – kondycję człowieka z jego pragnieniami, lękami i słabościami.

Można powiedzieć, że głównym przedmiotem zainteresowania Anety Grzeszykowskiej są zmysły—zwłaszcza spojrzenie i jego (prze)moc—czy ogólniej zmysłowość ciała, jego autonomia wobec tego, co zwykliśmy nazywać „ja”, jego sposoby i formy bycia w świecie. Lecz na tym nie koniec. Zwłaszcza w ostatnich latach istotne miejsce w imaginarium artystki zajmuje czas jako kategoria tyleż centralna dla naszego doświadczenia co płynna i nieuchwytna. Interesują ją zwłaszcza momenty, w których ulegają zawieszeniu wyraźne granice między teraźniejszością a czasem przeszłym ukazując, jak te czasowości zamieszkują siebie nawzajem.

Fundacja Archeologia Fotografii, Fundacja Promocji Sztuki Współczesnej, Galeria Starter i Stacja Muranów zapraszają na wydarzenie: NIEDZIELA U TEKLI 22 kwietnia 2012, 12.00 – 18.00 Skwer Tekli Bądarzewskiej, ul. Andersa 13, Warszawa

Wystawa nawiązuje do idei podróży. Chodzi o podwójne znaczenie tego terminu. Z jednej strony jest to podróż psychodeliczna, uruchamiana przy wspomaganiu substancji psychoaktywnych, którą można odbyć nie ruszając się z miejsca. Z drugiej strony jest to podróż w zaświaty, ostateczna, domniemana wędrówka, której przebieg opisuje szereg mitów pod różnymi przebraniami. Nie chodzi tutaj zatem o turystykę, ani też o podróż służbową albo o wyprawę wyczynową. W obydwu wariantach ciało pozostaje unieruchomione albo przestaje mieć większe znaczenie a rzeczywistym napędem tej podróży staje się umysł. W realizacji artystycznej uwidoczni się również nawiązanie do twórczości i życia Williama S. Burroughsa, a w szczególności jego „Zachodniej krainy”, gdzie pojawiają się wątki eschatologiczne. W trakcie wystawy artysta zaprezentuje integralną realizację przestrzenną składającą się z obiektów i akwareli.

Organizowany w ramach Fotofestiwalu 2012 – Międzynarodowego Festiwalu Fotografii w Łodzi – Meeting Point – Międzynarodowy Przegląd Portfolio to trwająca dwa dni seria indywidualnych i bezpośrednich spotkań fotografów z ekspertami. Przegląd organizowany jest po raz szósty i od lat stwarza platformę wymiany doświadczeń dla profesjonalistów. Tegoroczna edycja odbędzie się w dniach 11 maja (piątek) i 12 maja (sobota).

Ligatura to wydarzenie wyjątkowe na skalę nie tylko Polski ale i regionie środkowej Europy. Festiwal wyróżnia stawianie na najciekawsze i najnowsze zjawiska poszczególnych komiksografii oraz kilka wyjątkowych rozwiązań promocyjno - popularyzatorskich. Ligatura pokazuje, co ciekawego dzieje się w komiksie oraz jak różnorodne estetycznie i fabularnie jest to medium.

Po triumfalnym pochodzie nowych mediów przez galerie, dokonała się rewolucja w postrzeganiu świata przez artystów jak i nastąpiła rewizja tradycji filmu. Muzeum Sztuki w Łodzi czujnie przygląda się nowym zjawiskom w sztuce i jednocześnie reaguje na potrzeby naszych odbiorców, na co odpowiedzią jest uruchomienie kina ms. Na pierwszy pokaz inaugurujący nową działalność kinową, wybraliśmy film autorstwa łódzkiego artysty, Łukasza z Bałut. „Opowieść o smutku” to trwający 29 minut utwór wideo stanowiący jedyny w swoim rodzaju autodokument. Sceny dokumentalne przeplatają się w nim z obrazowymi miniaturami wideo. Tło dla miniatur stanowi autorska muzyka Łukasza z Bałut.

Warsztaty przeznaczone są dla osób zajmujących się w praktyce określonym zbiorem fotografii - w instytucjach i zbiorach prywatnych. Mogą być przydatne również dla początkujących archiwistów fotografii i wszystkich osób, które zamierzają opracować rodzinne archiwum. Formuła zajęć zakłada możliwość pracy na fragmentach archiwów przyniesionych przez uczestników. Zajęcia składają się z dwóch części - wykładu na temat podstaw konserwacji prewencyjnej oraz części praktycznej. Uczestnicy uczą się podczas zajęć jak przepakowywać i opisywać zbiory fotograficzne, aby ich nie uszkodzić, jak czyścić negatywy szklane i przygotowywać fotografie do skanowania, jak oprawiać fotografie.

Przekrojowa wystawa 100 Lat Plakatu Rosyjskiego. Pokażemy wybór 122 najbardziej reprezentatywnych dzieł ze stuletniej historii tej dziedziny sztuki w Rosji. Wystawa eksponowana będzie w Biurze Wystaw Artystycznych (plakat reklamowy i kulturalny) oraz w Muzeum Karkonoskim (plakat propagandowy i społeczny). Plakaty pochodzą ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Moskwie, zostały nam udostępnione przez art. pl. Jacka Wolffa. Wyboru prac dokonała Agata Saraczyńska. Na wystawie zgromadzono plakaty przekrojowo ukazujące dzieje tej dyscypliny sztuki, od secesyjnych początków, poprzez czasy rewolucji i wojny, trudy budowy socjalizmu, podbój kosmosu, aż po czasy pierestrojki. Zebrane plakaty stanowią wybór o różnorodnej tematyce, zaprezentujemy plakaty reklamowe, kulturalne, agitacyjne, wojenne, społeczne... Pochodzą one z różnych lat i są dziełami wielu autorów, od secesyjnych plakatów Taburina, Ponomarenki czy Kalmansona poprzez konstruktywistyczne prace Lisickiego, Rodczenki, Majakowskiego, do socrealistycznych plakatów Chudowa, Sawostiuka czy Uspienskiego. Jest to zbiór plakatów intrygujących, niejednokrotnie klasycznie pięknych, czasem prawdziwie groźnych. Prace prezentowane na wystawie zaopatrzone są w metryczki z tłumaczeniami tekstów znajdujących się na plakatach dla osób nie znających języka rosyjskiego. Wystawa poza swoimi walorami artystycznymi spełnia również rolę edukacyjną. Jest ona dla młodego pokolenia znakomitą lekcją historii, polityki, kultury i propagandy minionej epoki.

Kurator Szymon Piotr Kubiak, mówiąc o koncepcji wystawy wskazuje na wzmożone zainteresowanie historycznymi początkami kolekcjonerstwa i wystawiennictwa – zarówno na polu badań naukowych, praktyk muzealnych, jak i projektów artystycznych. Kluczowa rola przypada w tej refleksji pojęciom kunst- i wunderkamer, czyli pierwszych nowożytnych przestrzeni opisania świata za pomocą zgromadzonych przedmiotów. Pośród szczególnie pięknych fragmentów raf koralowych, rzadkich gatunków motyli, krucyfiksów z kości słoniowej i drewnianych modeli ludzkich płodów, znajdowały się także obiekty o wyjątkowym, transgresyjnym charakterze (np. rogi jednorożca).

„Klitoridektomia to projekt interdyscyplinarny obejmujący: videopoezję, wiersze w formie drukowanej oraz grafiki (kolografie). Klitoridektomia to słowo-klucz i tytuł jednego z wierszy, bezpośrednio nawiązujący do brutalnego afrykańskiego „rytuału”. Tekst ten zwraca uwagę na okrucieństwo oraz upokorzenie wynikające z tego zabiegu, efekt bezrefleksyjnie przyjmowanej ideologii. Jednak klitoridektomia ewokuje wszelkie negatywne zjawiska towarzyszące patriarchalnej kulturze: przemoc, hierarchizację, nadużywanie władzy (wobec kobiety, Innego, ciała, nieopisanego/nieoswojonego). Na gruncie europejskim jest to przemoc niejednokrotnie bardziej zawoalowana i nie zawsze przybierająca formę bezpośredniego przymusu. Czasem nie staje się tak oczywista, a często jest wręcz ukryta.

Projekcja pięciu, synchronicznych filmów, które powstały z dokumentacji kilkunastu akcji artystycznych obejmujących rytuały ślubne, które artyści wykonywali w początkowym etapie dzieła Infiltronu w latach 1997-1999. Pokazowi towarzyszyć będzie wykład autorów pod tytułem Antymisyjność. Najważniejszą ideą przedsięwzięcia jest włączenie w odbiór jak najszerszego grona widzów w Polsce. Jednym z głównych założeń projektu jest aktywny współudział z dziełem, wizją sztuki artystów. Bezpośrednia konfrontacja, reakcja i poglądy widzów z poszczególnych regionów Polski zostaną zarejestrowane w czasie każdego z pokazów i będą współtworzyć ostateczną formę dzieła. W poszczególnych galeriach prezentowany będzie "wycinek" całości, ale w powiązaniu ze specyfiką danego regionu. Utworzy się rodzaj "sieci" obejmującej cały kraj. Każdy pokaz, jako materiał filmowy będzie sukcesywnie włączony w prezentację na kolejnych odsłonach Upłynniania Infiltronu, przez kolejne 12 "stacji" - prezentacji, dzięki czemu utworzy się rodzaj "studni historycznej prezentacji", która będzie zawierać oprócz całości dzieła Infiltron, również ciekawe spektrum różnorodności postaw i poglądów odbiorców z całego obszaru Polski.