Druga edycja Festiwalu Sztuki D.I.Y - Zrób to sam!

Ziemia B jest spektaklem, w którym próbuje się dotknąć tematu katastrofy ekologicznej. W procesie tworzenia artyści działali w dwóch kierunkach, według zasady "roots and shoots" (korzenie i pędy), zgodnie z filozofią Jane Goodall.

Jeden z tych kierunków nawiązuje do "chodzenia po wołoczebnem", obyczaju, który bardzo mocno związany jest z żywiołem ziemi. Obyczaj jest wczesnowiosenny. Chodzi się po ziemi, pieszo, wdychając jej zapach, przedtem, w czasie zimy nieobecny. Patrzy się na nowo zaorane pole i czasami jest tak jakby się widziało samą nagość ziemi. Istnieje dość osobliwy przekaz, antropologiczny mit założycielski, opowieść o pierwszym wołoczebniku, który był przeciągany w pozycji poziomej po roli. Mając naśladować ruchy miłosne, spełniał zadanie magiczne, zapewniał urodzaj w tym roku. Tyle mitologia.

Z nią kontrastuje obraz upadającego rolnictwa, starzejących się wiejskich ludzi. W tym zatopionym w przeszłości świecie pokazujemy spektakl, który jest nawiązaniem do korzeni tego świata, ale skierowany jest wyraźnie w przyszłość. Ponieważ Ziemia B inspirowana była bardzo mocno obrazami przemysłowej hodowli i produkcji mięsa. Nie każdy wie, lub pamięta, że ta wywracająca do góry nogami tradycyjny rolniczy chów zwierząt hodowlo - produkcja to jedno z głównych źródeł CO2. Gwałtowny wzrost produkcji w ostatnim czasie to efekt gwałtownego wzrostu konsumpcji mięsa w krajach, tzw. młodej demokracji. Konsumenci w tych krajach usiłują za wszelką cenę naśladować i doganiać obywateli najbogatszych krajów. Na przykład Polacy doganiają już rekordzistów, mając statystykę 72 kilogramów mięsa rocznie na głowę obywatela.

Teatr Węgajty od początku swojego istnienia, to jest 1986 roku, odgrywał dużą rolę na "scenie" kulturalno- społecznej kraju. Pierwsze dokonania zespołu były odbierane jako zapowiedź odrodzenia życia publicznego i reform demokratycznych. Stosunek Ich twórczości do tradycji był z jednej strony demaskatorski, odrzucał stereotypy i klisze epoki peerelowskiej. Z drugiej strony tak samo ważne było to, że spektakle "Węgajt" odsłaniały świat tradycji wieloetnicznej i multikulturalnej.
Teatr Węgajty w stwoich poszukiwaniach środków wyrazu wykorzystuje wyniki prac badawczych prowadzonych w wielu europejskich krajach. Były to poszukiwania w dziedzinie pieśni ludowej i teatru obrzędowego. Wieloetniczna mozaika stosowanych środków teatralnych to znamiona stylu, jaki wypracował Teatr Węgajty.