Wrocław

„Okropności zabawy” Piotra Kmity to seria prac graficznych nawiązujących do cyklu „Okropności wojny” Francisco Goi. Kmita przygląda się coraz bardziej widocznej w mediach tendencji do szukania specyficznie rozumianych podniet płynących z oglądania bólu, cierpienia i przemocy. Filmy i programy takie jak „Jackass” lub nawet niektóre pozornie nieszkodliwe kreskówki (np. „Tom i Jerry”) pod przykrywką radosnej zabawy kryją często bardzo brutalny przekaz.

DanielaTagowska odwołuje się w swojej twórczości do mitologii, mistyki i religii. W wystawie „Nigredo” używa motywów zaczerpniętych z wiedzy tajemnej alchemików i przepisuje złożoną symbolikę ich ezoterycznej wiedzy, w której czerń (nigredo) jest barwą Tiamat, pierwotnej nocy i matki świata. Nigredo jest też fazą rozkładu albo rozpuszczenia, czyli procesu niezbędnego na drodze do rozwoju, odkupienia i doskonałości . Tiamat (podobnie jak mroczny Saturn-Kronos) jest więc dla alchemików punktem wyjścia – podstawą i substancją przemiany.

Wystawa "Business reply..." pokazuje stan obecny badań, jakie jej autor, Dominik Podsiadły, prowadzi nad życiem na obrzeżach miejskij dżungli, natłokiem informacyjnym oraz paradoksach współczesnej techniki i technologii. Konstruując swój pokaz, artysta porusza się wśród faktów i rzeczy, które większość z nas uważałaby za odpady lub przynajmniej coś zbędnego.

W Centrum sztuki WRO, zobaczyć można wystawę Transitland, jest to międzynarodowy projekt ,na który składa się 100 prac wideo z lat 1989-2009. Prace ukazują przemiany następujące w postsocjalistycznych krajach Europy Środkowo-Wschodniej w ciągu 20. lat od upadku Muru Berlińskiego. Prace z archiwum, udostępnione są w formie stanowisk przeglądowych oraz projekcji. Odzwierciedlają wielowymiarowość burzliwego okresu transformacji. Wielowymiarowość to również cecha samego medium wideo, ujawniająca się w różnorodności sposobów jego artystycznego użycia.

Projekt PANORAMA poświęcony jest globalnemu "wszechwidokowi" i obrazowi bez granic, otaczającemu widza ze wszystkich stron. Jest próbą aktualizacji tego malarskiego medium w oparciu o jego nadal żywotne elementy, aspiracje i efekty, aby umożliwić refleksję nad technikami produkcji iluzji. Instalacja porusza problem widzenia i bycia widzianym. Obserwator złapany zostaje we wnętrzu koła, które przypomina rodzaj powiększonego, nadrealnego mechanizmu umożliwiającego poszerzenie pola widzenia, a jednocześnie symuluje formę gałki ocznej. Spektakularnymi elementami tej panoramicznej struktury są przede wszystkim wielkoformatowy abstrakcyjny obraz olejny oraz sam stelaż konstrukcyjny zarówno budujący jak i sugerujący przestrzeń przedstawienia.

Wystawa składa się z trzech części. Pierwsza to dwie instalacje: Tryptyk na żółtym tle (2010), inspirowany historią rodziców artystki i jej zamordowanych w czasie Holokaustu dziadków, który powstał specjalnie na tę wystawę. Druga instalacja „Teatr Miłości” (1986), była pokazana po raz pierwszy w Bostonie. Część druga to malarstwo: sprowadzone z Paryża w 2009 roku i dotąd raz tylko wystawione w Polsce obrazy z lat 1968-1975. Część trzecia to Autofotografie z lat siedemdziesiątych, z których część nie była jeszcze nigdy pokazywana w kraju.

Wystawa Andrzeja Sobiepana jest kolejną wystawą zrealizowaną w ramach cyklu „Akademizm”, który swój początek miał w 2010 roku. „Akademizm” w Mieszkaniu Gepperta prezentuje studentów wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta. Ma na celu wspieranie młodych artystów. Cykl pokazów pozwala odpowiedzieć na pytanie, z czego młode pokolenie czerpie swoje siły, a także czy dopuszcza ten moment, w którym dzieło prawdziwie przekracza intencje swojego autora.

Retrospektywa prac znanej grupy Azorro w Wrocławskiej galerii Awangarda to kolejna po Toruniu, Białymstoku i Krakowie okazja do zobaczenia całości ich dorobku pod jednym dachem. Grupa Azorro powstała w 2001 roku, jest znana w Polsce i za granicą. Wystawa w dużym stopniu ujawnia trud jakim obciążona jest praca zespołowa.

Współczesność każe odrzucać nam takie elementy życia, które zaburzają jego harmonię, wygodę, urok. Ukrywamy choroby, starość, uprzedzenia i osobiste lęki, jednocześnie eksponując urodę, młodość, witalność, wieczne zadowolenie oraz afirmację sukcesu. Nie mówimy o słabościach i lęku. W nowoczesnym, liberalnym świecie tworzymy tabu z rzeczy naturalnych. Zdajemy się zapominać, że bezpieczeństwo jest pozorne. Cały paradoks polega bowiem na tym, że zło na świecie ma się całkiem dobrze, katastrofy zdarzają się na co dzień, a medycyna odkrywa w starzejącym się społeczeństwie wciąż nowe choroby. Nas samych nęka trudny do wyrażenia, nie znajdujący naturalnego ujścia strach, który ostatecznie staje się naszym narkotykiem. Potrzebujemy go, ale nie chcemy głośno się do tego przyznać. Boimy się skrycie, ale nie ubieramy najgłębszych myśli w słowa.

Wystawa będzie prezentować zarówno najnowsze jak i wcześniejsze, dobrze znane prace Natalii LL. Można będzie zobaczyć obiekty z prywatnych zbiorów artystki, oraz z kolekcji Muzeum Narodowego. Kurator wystawy - Adam Sobota, tłumaczy że celem ekspozycji jest ukazanie ciągłości rozwoju pewnych wątków w twórczości Natalii LL. Wystawę rozpoczną prace z lat 70-tych, jest to twórczość związana z działalnością grupy twórczej Galeria Permafo, której artystka była współzałożycielką, Jej prace z tego okresu Górna Odra – rejestracja permanentna 10-18 czerwca 1970 – 250 metrów drogi (1971) opierają się na wykorzystaniu prostych obserwacji otoczenia dla wygenerowania nowych znaczeń i form.

16 osobowa grupa twórców, różnorodna pod względem podejścia do samego procesu tworzenia, jak i doświadczenia, pod przewodnictwem Moniki Patuszyńskiej, ponownie na nowo próbuje wydobyć zawarty w tytule XXXIV sympozjum kontekst "Porcelana Inaczej". "Porcelana ma coś takiego, co przyciąga wzrok i wzbudza zaciekawienie przy każdym zetknięciu się z tym materiałem.