Wystawy

Przez 24 lata Adam Słodowy* uczył Polaków jak „zrobić coś samemu“. „DIY“ (do it yourself) przyszło później, z transformacją, globalizacją i internetem. Po cyklu Gamers i Salach treningowych, w których Bownik fotografował graczy gier komputerowych i ich naturalne środowisko przychodzi czas na podsumowujący i zamykający całość projekt E-słodowy czyli ukłon w stronę zindywidualizowanej praktyki wytwarzania przedmiotów służących usprawnieniu codziennej e-sportowej aktywności.

„Pozostańmy w kontakcie” to wystawa prac wideo Rafała Wilka, który eksperymentuje z dokumentem, najczęściej fikcyjnym. Filmowiec a jednocześnie badacz archiwów tworzy iluzje konkretnych wydarzeń, czasu i postaci. Aranżuje także sale ekspozycyjne przy użyciu filmów sugerujących niemożliwe przestrzenie i sytuacje.   Wystawa „Przedmioty kolekcjonerskie” Roberta Wałęki prezentuje obiekty umożliwiające tworzenie zbiorów według odmiennych porządków. Eksponaty odpowiadają różnym  modelom wyboru oraz interpretacyjnym skłonnościom kolekcjonerów. Artysta ujawnia także potencjał tkwiący w sposobie wystawiania prac, które przemycają treści, jak to sam określa, realizmu absurdalnego.

„Pozostańmy w kontakcie” to wystawa prac wideo Rafała Wilka, który eksperymentuje z dokumentem, najczęściej fikcyjnym. Filmowiec a jednocześnie badacz archiwów tworzy iluzje konkretnych wydarzeń, czasu i postaci. Aranżuje także sale ekspozycyjne przy użyciu filmów sugerujących niemożliwe przestrzenie i sytuacje.   Wystawa „Przedmioty kolekcjonerskie” Roberta Wałęki prezentuje obiekty umożliwiające tworzenie zbiorów według odmiennych porządków. Eksponaty odpowiadają różnym  modelom wyboru oraz interpretacyjnym skłonnościom kolekcjonerów. Artysta ujawnia także potencjał tkwiący w sposobie wystawiania prac, które przemycają treści, jak to sam określa, realizmu absurdalnego.

„Pozostańmy w kontakcie” to wystawa prac wideo Rafała Wilka, który eksperymentuje z dokumentem, najczęściej fikcyjnym. Filmowiec a jednocześnie badacz archiwów tworzy iluzje konkretnych wydarzeń, czasu i postaci. Aranżuje także sale ekspozycyjne przy użyciu filmów sugerujących niemożliwe przestrzenie i sytuacje.   Wystawa „Przedmioty kolekcjonerskie” Roberta Wałęki prezentuje obiekty umożliwiające tworzenie zbiorów według odmiennych porządków. Eksponaty odpowiadają różnym  modelom wyboru oraz interpretacyjnym skłonnościom kolekcjonerów. Artysta ujawnia także potencjał tkwiący w sposobie wystawiania prac, które przemycają treści, jak to sam określa, realizmu absurdalnego.

10 kwietnia zapraszamy do Rastra na wernisaż wystawy prac Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi. Będzie to wystawa szczególna, prezentująca w całości premierowy materiał, który powstawał na przestrzeni ostanich kilku lat na marginesie pracy nad różnymi indywidualnymi projektami artystów. Na wystawie pokazane zostaną przede wszystkim fotografie ze zbioru nazwanego przez Grzeszykowską i Smagę "Archiwum prywatne". To zdjęcia, które z jednej strony pokazują kulisy warsztatu artystów, z drugiej zaś są niezwykłym zapisem wspólnego życia. Ukazują wnętrze mieszkania-pracowni oraz inne przestrzenie, w których artyści razem pracowali, jako miejsca gry, ekscesu, miłości, eksperymentu, pracy i odpoczynku.

10 kwietnia zapraszamy do Rastra na wernisaż wystawy prac Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi. Będzie to wystawa szczególna, prezentująca w całości premierowy materiał, który powstawał na przestrzeni ostanich kilku lat na marginesie pracy nad różnymi indywidualnymi projektami artystów. Na wystawie pokazane zostaną przede wszystkim fotografie ze zbioru nazwanego przez Grzeszykowską i Smagę "Archiwum prywatne". To zdjęcia, które z jednej strony pokazują kulisy warsztatu artystów, z drugiej zaś są niezwykłym zapisem wspólnego życia. Ukazują wnętrze mieszkania-pracowni oraz inne przestrzenie, w których artyści razem pracowali, jako miejsca gry, ekscesu, miłości, eksperymentu, pracy i odpoczynku.

10 kwietnia zapraszamy do Rastra na wernisaż wystawy prac Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi. Będzie to wystawa szczególna, prezentująca w całości premierowy materiał, który powstawał na przestrzeni ostanich kilku lat na marginesie pracy nad różnymi indywidualnymi projektami artystów. Na wystawie pokazane zostaną przede wszystkim fotografie ze zbioru nazwanego przez Grzeszykowską i Smagę "Archiwum prywatne". To zdjęcia, które z jednej strony pokazują kulisy warsztatu artystów, z drugiej zaś są niezwykłym zapisem wspólnego życia. Ukazują wnętrze mieszkania-pracowni oraz inne przestrzenie, w których artyści razem pracowali, jako miejsca gry, ekscesu, miłości, eksperymentu, pracy i odpoczynku.

Unikalna wystawa pokazująca legendę polskich transatlantyków, które od lat 30. XX wieku stanowiły dumę naszej floty. Na archiwalnych, często niepublikowanych dotąd fotografiach ożywa nieistniejący już świat pasażerskiej żeglugi oraz historia niezwykłego adresu – Gdynia, ul. Polska 1. Tutaj powstał reprezentacyjny budynek Dworca Morskiego, zaś oddanie go do eksploatacji 8 grudnia 1933 roku stało się datą oficjalnego uruchomienia gdyńskiego portu. Przez Dworzec Morski przeszły tysiące pasażerów, którzy wyjeżdżali z kraju na pokładach polskich transatlantyków. Z Gdyni regularne linie żeglugowe utrzymywały komunikację ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Ameryką Południową, portami zachodniej Europy. Dla wielu Dworzec Morski był miejscem pożegnania z Polską. Tędy bowiem kierowali się za ocean w poszukiwaniu nowego życia polscy emigranci. Dworzec Morski był także pierwszym miejscem dla powracających do kraju. Epoka polskiej liniowej żeglugi pasażerskiej zakończyła się w 1988 roku, po wycofaniu ze służby ostatniego transatlantyku „Stefana Batorego”.

Unikalna wystawa pokazująca legendę polskich transatlantyków, które od lat 30. XX wieku stanowiły dumę naszej floty. Na archiwalnych, często niepublikowanych dotąd fotografiach ożywa nieistniejący już świat pasażerskiej żeglugi oraz historia niezwykłego adresu – Gdynia, ul. Polska 1. Tutaj powstał reprezentacyjny budynek Dworca Morskiego, zaś oddanie go do eksploatacji 8 grudnia 1933 roku stało się datą oficjalnego uruchomienia gdyńskiego portu. Przez Dworzec Morski przeszły tysiące pasażerów, którzy wyjeżdżali z kraju na pokładach polskich transatlantyków. Z Gdyni regularne linie żeglugowe utrzymywały komunikację ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Ameryką Południową, portami zachodniej Europy. Dla wielu Dworzec Morski był miejscem pożegnania z Polską. Tędy bowiem kierowali się za ocean w poszukiwaniu nowego życia polscy emigranci. Dworzec Morski był także pierwszym miejscem dla powracających do kraju. Epoka polskiej liniowej żeglugi pasażerskiej zakończyła się w 1988 roku, po wycofaniu ze służby ostatniego transatlantyku „Stefana Batorego”.

Wystawa Łukasza Jastrubczaka zatytułowana Miraż to wielowątkowa podróż w rejony amazońskiej dżungli i pustynnych połaci południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. To podróż po historii perspektywy i filmach Alfreda Hitchcocka. Amerykański sen i południowoamerykański mit spotykają się na kilku planach czasowych, mieszają się z europejską przedwojenną awangardą i zupełnie dziś już niemodnym postmodernizmem.

Wystawa Łukasza Jastrubczaka zatytułowana Miraż to wielowątkowa podróż w rejony amazońskiej dżungli i pustynnych połaci południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. To podróż po historii perspektywy i filmach Alfreda Hitchcocka. Amerykański sen i południowoamerykański mit spotykają się na kilku planach czasowych, mieszają się z europejską przedwojenną awangardą i zupełnie dziś już niemodnym postmodernizmem.

"Kolacja na Hucie” to realizowana od 2007 roku artystyczno-społeczna inicjatywa Jakuba Słomkowskiego, który wraz ze Stowarzyszeniem Nie Z Tej Bajki zwraca uwagę na zapomnianą i niszczejącą od lat nieczynną XIXwieczną Hutę w Ostrowcu Świętokrzyskim. Poprzez zaproszenie ludzi na kolację, pośrodku byłego głównego planu Huty, artysta zwraca uwagę nie tylko na to konkretne miejsce, ale też wyczula zwiedzających do odszukiwania podobnych miejsc w całej Polsce. „Kolacja na Hucie” ma na celu ożywienie Starej Huty przy wykorzystaniu potencjału jaki drzemie w obiektach o industrialnej architekturze. Podczas kolacji każdy uczestnik może się zaprezentować, bądź zrealizować własny projekt: koncert, performans, happening, projekcje filmów i specjalnie przygotowanych wizualizacji. Wystawa w Galerii Kordegarda przedstawia dokumentację akcji „Kolacja na Hucie” z 5 lat jej istnienia, a także pokazuje prace, które powstały na skutek inspiracji hutą i tematem przestrzeni opuszczonej. Wystawie będą towarzyszyć liczne działania performatywne, koncerty, wykłady i happeningi.

"Kolacja na Hucie” to realizowana od 2007 roku artystyczno-społeczna inicjatywa Jakuba Słomkowskiego, który wraz ze Stowarzyszeniem Nie Z Tej Bajki zwraca uwagę na zapomnianą i niszczejącą od lat nieczynną XIXwieczną Hutę w Ostrowcu Świętokrzyskim. Poprzez zaproszenie ludzi na kolację, pośrodku byłego głównego planu Huty, artysta zwraca uwagę nie tylko na to konkretne miejsce, ale też wyczula zwiedzających do odszukiwania podobnych miejsc w całej Polsce. „Kolacja na Hucie” ma na celu ożywienie Starej Huty przy wykorzystaniu potencjału jaki drzemie w obiektach o industrialnej architekturze. Podczas kolacji każdy uczestnik może się zaprezentować, bądź zrealizować własny projekt: koncert, performans, happening, projekcje filmów i specjalnie przygotowanych wizualizacji. Wystawa w Galerii Kordegarda przedstawia dokumentację akcji „Kolacja na Hucie” z 5 lat jej istnienia, a także pokazuje prace, które powstały na skutek inspiracji hutą i tematem przestrzeni opuszczonej. Wystawie będą towarzyszyć liczne działania performatywne, koncerty, wykłady i happeningi.

"Kolacja na Hucie” to realizowana od 2007 roku artystyczno-społeczna inicjatywa Jakuba Słomkowskiego, który wraz ze Stowarzyszeniem Nie Z Tej Bajki zwraca uwagę na zapomnianą i niszczejącą od lat nieczynną XIXwieczną Hutę w Ostrowcu Świętokrzyskim. Poprzez zaproszenie ludzi na kolację, pośrodku byłego głównego planu Huty, artysta zwraca uwagę nie tylko na to konkretne miejsce, ale też wyczula zwiedzających do odszukiwania podobnych miejsc w całej Polsce. „Kolacja na Hucie” ma na celu ożywienie Starej Huty przy wykorzystaniu potencjału jaki drzemie w obiektach o industrialnej architekturze. Podczas kolacji każdy uczestnik może się zaprezentować, bądź zrealizować własny projekt: koncert, performans, happening, projekcje filmów i specjalnie przygotowanych wizualizacji. Wystawa w Galerii Kordegarda przedstawia dokumentację akcji „Kolacja na Hucie” z 5 lat jej istnienia, a także pokazuje prace, które powstały na skutek inspiracji hutą i tematem przestrzeni opuszczonej. Wystawie będą towarzyszyć liczne działania performatywne, koncerty, wykłady i happeningi.

Najnowszy projekt Szymona Rogińskiego pełny jest wizualnych paradoksów i nieoczywistości. Choć wiele z jego zdjęć powstaje bez wyraźnych manipulacji, to jednak często efektem działań Rogińskiego są przedstawienia zmierzające w stronę abstrakcji. Tak stało się chociażby w fotografiach, na których ukazał on płynące po nocnej tafli Wisły tytułowe kry lodowe, obserwowane z perspektywy jednego z warszawskich mostów. Jak sam pisze o swoich pracach: „Te fantastyczne formy zlepiają się w coraz to większe płaszczyzny, stopniowo ogarniając rzekę i tworząc w końcu lodową pokrywę, która płynąc przez miasto wydaje złowieszcze dźwięki. [...] Nocą, na czarnym tle wody ich kształty stają się najbardziej widoczne i dostrzegam je jako zmienne, dryfujące z prądem rzeki abstrakcyjne obrazy.” Złowieszczy nastrój, o którym wspomina Rogiński, cechuje fotografie z tego cyklu, w których nie brakuje odniesień do negatywnej symboliki mroku, i które zdają się ponadto eksplorować najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki.

Najnowszy projekt Szymona Rogińskiego pełny jest wizualnych paradoksów i nieoczywistości. Choć wiele z jego zdjęć powstaje bez wyraźnych manipulacji, to jednak często efektem działań Rogińskiego są przedstawienia zmierzające w stronę abstrakcji. Tak stało się chociażby w fotografiach, na których ukazał on płynące po nocnej tafli Wisły tytułowe kry lodowe, obserwowane z perspektywy jednego z warszawskich mostów. Jak sam pisze o swoich pracach: „Te fantastyczne formy zlepiają się w coraz to większe płaszczyzny, stopniowo ogarniając rzekę i tworząc w końcu lodową pokrywę, która płynąc przez miasto wydaje złowieszcze dźwięki. [...] Nocą, na czarnym tle wody ich kształty stają się najbardziej widoczne i dostrzegam je jako zmienne, dryfujące z prądem rzeki abstrakcyjne obrazy.” Złowieszczy nastrój, o którym wspomina Rogiński, cechuje fotografie z tego cyklu, w których nie brakuje odniesień do negatywnej symboliki mroku, i które zdają się ponadto eksplorować najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki.

Już od 35 lat, co roku, grupa wybitnych artystów i projektantów z całego świata przyjeżdża do Polski, aby pracować razem w dolnośląskich fabrykach porcelany. Międzynarodowe Sympozjum Ceramiki „Porcelana Inaczej” stało się platformą, dzięki której artyści ceramicy - zarówno początkujący jak i doświadczeni, reprezentujący różne kultury (od USA, przez Europę do Daleki Wschód) - mogą się spotkać, poznać i wspólnie pracować, ucząc się od siebie nawzajem i czerpiąc z wzajemnych - często bardzo różnych - doświadczeń.

Już od 35 lat, co roku, grupa wybitnych artystów i projektantów z całego świata przyjeżdża do Polski, aby pracować razem w dolnośląskich fabrykach porcelany. Międzynarodowe Sympozjum Ceramiki „Porcelana Inaczej” stało się platformą, dzięki której artyści ceramicy - zarówno początkujący jak i doświadczeni, reprezentujący różne kultury (od USA, przez Europę do Daleki Wschód) - mogą się spotkać, poznać i wspólnie pracować, ucząc się od siebie nawzajem i czerpiąc z wzajemnych - często bardzo różnych - doświadczeń.

Wystawę tworzą zwycięskie prace z konkursu fotograficznego „Wildlife Photographer of the Year 2011", organizowanego przez „BBC Wildlife Magazine" oraz Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Konkurs odbywa się rokrocznie od 1965 roku - i w miarę swojego rozwoju stał się najbardziej cenionym i największym w świecie przedsięwzięciem z zakresu fotografii dzikiej przyrody. Każdorazowo jego efektem jest wystawa, pokazywana w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach.

Wystawę tworzą zwycięskie prace z konkursu fotograficznego „Wildlife Photographer of the Year 2011", organizowanego przez „BBC Wildlife Magazine" oraz Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Konkurs odbywa się rokrocznie od 1965 roku - i w miarę swojego rozwoju stał się najbardziej cenionym i największym w świecie przedsięwzięciem z zakresu fotografii dzikiej przyrody. Każdorazowo jego efektem jest wystawa, pokazywana w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach.