W twoim mieście

Dokumentalizm należy do najbardziej inspirujących i aktualnych postaw artystów wobec rzeczywistości. Nawet jeśli w ostatnich dwudziestu latach ogłaszano wielokrotnie nadejście epoki rzeczywistości wirtualnej, trudno nie zauważyć, że to właśnie zainteresowanie politycznym, społecznym, ekonomicznym wymiarem życia rozwija się najbardziej dynamicznie w sztuce współczesnej, nie tylko tej deklarującej się jako zaangażowana. Jednocześnie w polskich badaniach nad sztuką współczesną i kulturą wizualną wyraźnie brak jest dogłębnej analizy kategorii dokumentu (dobrze rozpoznanej swoją drogą w obszarze nauk historycznych). Organizowany przez CSW Zamek Ujazdowski trzyletni program „Postdokument” – tak jak chciałaby tego wybitna fotografka i teoretyczka Martha Rosler – łączyć ma ekspozycję najciekawszych zjawisk w tej kategorii z obszaru fotografii, filmu, literatury faktu i jednocześnie poszerzać kontekst teoretyczny. Pierwszą wystawą zorganizowaną w ramach „Postdokumentu” jest „Świat nie przedstawiony. Dokumenty polskiej transformacji po 1989 roku”. Wystawie towarzyszy program filmowy, przedstawiający filmy dokumentujące najważniejsze przemiany, jakie dokonały się w Polsce w ostatnim dwudziestoleciu. Pokazom towarzyszyć będą spotkania z autorami filmów, dokumentalistami, artystami i fotografami, których zdjęcia prezentowane są na wystawie.

Wystawę tworzą zwycięskie prace z konkursu fotograficznego „Wildlife Photographer of the Year 2011", organizowanego przez „BBC Wildlife Magazine" oraz Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Konkurs odbywa się rokrocznie od 1965 roku - i w miarę swojego rozwoju stał się najbardziej cenionym i największym w świecie przedsięwzięciem z zakresu fotografii dzikiej przyrody. Każdorazowo jego efektem jest wystawa, pokazywana w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach.

Gert Weigelt o wystawie: „Od pamiętnego i przełomowego spektaklu Sacre du Printemps (Święto wiosny), 1975, towarzyszyłem Teatrowi Tańca z Wuppertalu jako fotograf. Od tamtego momentu fotografowałem wszystkie sztuki – sama Pina nazywała tak swoje produkcje – w oryginalnej obsadzie. Było ich razem 38. Naturalnie jest rzeczą niemożliwą, by w ramach jednej wystawy przedstawić kompleksowo dzieło życia tej wybitnej choreografki. Mogłem starać się jedynie je przybliżyć. Zamiast podejmować daremny wysiłek dokumentowania, który z pewnością i tak by się nie powiódł, postawiłem na inny atut sztuki fotografii, mianowicie na jej artystyczną autonomię. Moim celem było ukazanie całej choreografii danej sztuki w jednym zdjęciu. Zabieg niemal utopijny, ale z pewnością konieczny, jeśli chce się sprostać stawianym sobie wymaganiom, utrzymać wysoko postawioną poprzeczkę.

Najnowszy projekt Anny Drońskiej jest próbą sformułowania odpowiedzi na temat źródeł kryzysu ekologicznego i zachwiania równowagi między człowiekiem a jego naturalnym środowiskiem. Powstały w jego wyniku cykl prac ma zwrócić uwagę na kryzys wartości we współczesnej kulturze, ze szczególnym naciskiem na zjawisko coraz szybszego odchodzenia od natury na rzecz ciągle wzrastającej konsumpcji i rozwijającej się w zastraszającym tempie industrializacji świata. Analiza tego zagadnienia przeprowadzona została w nowym kontekście: kontemplacji miejsc odzyskanych przez przyrodę po opuszczeniu ich przez człowieka. Podjęte w ramach projektu artystyczne poszukiwania obejmują obszar zjawisk i miejsc najpierw zaanektowanych, a następnie zdegradowanych i pozostawionych przez ludzi. Kluczowym przesłaniem projektu jest nadanie tym miejscom nowego wymiaru znaczeń i wartości. /…/

Na budynku Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego pojawił się nowy mural (20.06.2011). Może być sporym zaskoczeniem dla kierowców skręcających z ulicy Narutowicza w Uniwersytecką, bo nagle zza drzew wyłania im się przed oczami olbrzymi słoń z jeźdźcem na grzbiecie. Jest to kolejna praca zrealizowana dzięki fundacji Urban Forms, tym razem przy współpracy z Uniwersytetem Łódzkim, który oddał szczytową ścianę jednego ze swoich budynków ekipie Etam Cru, która to jest właściwym autorem pracy. Należą się tutaj słowa uznania Uniwersytetowi za to, że wybrał taką formę upiększenia tego miejsca, mając w alternatywie powieszenie tutaj bilbordów i zarabianie pieniędzy na umieszczanych na nich reklamach.

Projekt Emotikon swoją pierwszą odsłonę miał w Muzeum Sztuki w Łodzi wiosną 2011. Wystawa jest podsumowaniem podróży, jaką na początku ubiegłego roku Robert Rumas i Piotr Wyrzykowski odbyli po krajach Europy Wschodniej i Azji Mniejszej. Odwiedzili Turcję, Gruzję, Ukrainę oraz Rumunię w poszukiwaniu emocji w miejscach zróżnicowanych geograficznie, kulturowo i estetycznie. Artyści, niczym dwaj podróżnicy-dokumentaliści, tropili bez specjalnego scenariusza miejsca i historie, nadając wyprawie aspekt socjologiczny i antropologiczny.

Dzięki współpracy Google z Muzeum Sztuki w Łodzi i z Muzeum Pałacu w Wilanowie, zbiory tych placówek można już oglądać w ramach nowej globalnej edycji internetowej platformy Art Project. Od dzisiaj w Art Project dostępne są kolekcje ponad 150 muzeów z 40 krajów świata, w tym dzieła, które można oglądać w wysokiej rozdzielczości.

Podczas zajęć malarskich dzieci namalują swoje projekty miasta przyszłości. Zajęcia są okazją do rozmowy z dziećmi o kolorze w przestrzeni, formie w przestrzeni, wspólnie z dziećmi poszukamy odpowiedzi jak widzimy przestrzeń, jak ją rysować i malować, co to jest perspektywa i jakie są jej rodzaje.

Punktem wyjścia dla wystawy „Prowizorka” jest kategoria tymczasowości, doraźności, prowizoryczności - permanentna prowizoryczność, która staje się symptomem współczesności. Prowizoryczność może być atutem, kiedy przyjmuje formę pomysłowości i sprytu w tworzeniu funkcjonalnych obiektów materialnych. Tymczasowa przydatność danej rzeczy przynosi natychmiastową radość. Wielokrotnie jednak kojarzona jest także z niechlujstwem, powierzchownym byciem w świecie, krótkotrwałą refleksją, bądź nawet jej brakiem. Oznacza krótkotrwałość w działaniu, brak wyznaczonych celów. Paradoksalnie może stać się stanem permanentnym, kiedy zaciera się różnica między sprawnym rozwikłaniem problemów, szybkim niwelowaniem przeszkód a pobieżnym ich rozwiązywaniem. Pojawia się wówczas pytanie - czy mamy do czynienia z pochopnością czy geniuszem tworzenia? A może stan perfekcyjny nie istnieje, doskonałość nigdy nie była ludzką domeną.

Ósme zdarzenie z cyklu "Gesty malarskie" zatytułowane „ Pięć gestów żeby wyjaśnić jeden – malarski”, w którym wrocławski artysta Krzysztof Kłosowicz 'Kaman' sięgnie do sztuki japońskiego malarstwa tuszem by wyrazić gest malarski w jego prostocie.

Charytatywna Aukcja Dzieł Sztuki organizowana przez Fundację Herosi. Dochód z licytacji przeznaczony zostanie na wyposażenie sali operacyjnej oddziału onkologii dziecięcej Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie, gdzie rocznie leczy się ponad 2600 małych pacjentów z całej Polski.

Jan Berdyszak od początku swojej twórczości zajmuje się problematyką widzenia i procesu percepcji obserwowanych w szczególnych warunkach, między innymi takich jak ostre światło i głęboka ciemność, a także cień. Cień – jako wartość występująca pomiędzy światłem a ciemnością – wydaje się szczególnie interesujący, gdyż wiąże się on z niewyraźnością, nieostrością, przezroczystością, warstwowością i gęstością oraz niepewnością postrzegania. Jak pokazuje dorobek tego Artysty właśnie w owej sferze pomiędzy skrajnymi wartościami mogą zachodzić zjawiska najbardziej frapujące, ujawniające zaskakujące i zazwyczaj pomijane aspekty rzeczywistości. Jan Berdyszak zanotował w szkicowniku 16 w 1963 roku: „(…)miejsce pomiędzy jest podatne na zmienne treści. Podatność na zmienność treści i interpretacji powstaje na styku niejednorodności rzeczywistości.”

PRZEprojekt - jest to nowy, całoroczny projekt CSW, mający na celu współpracę ze studentami kierunków artystycznych oraz przybliżenie, tak studentom jak publiczności, praktycznego wymiaru sztuki. Przede wszystkim zaś CSW jako instytucja publiczna, instytucja zajmująca się sztuką i kulturą, oddaje przestrzeń młodym studentom, młodym polskim twórcom, którzy pokazują w CSW swoją twórczość, a także uczą się, jak wygląda cały proces realizacji wystaw. Projekt składa się z dwóch rodzajów działań: PRZEprojekt Przestrzeń działania (wystawy/projekty studentów/twórców) i PRZEgląd sztuka w filmie (pokazy filmów dokumentalnych o artystach+spotkania z zaproszonymi gośćmi i dyskusja)

13 kwietnia w piątek o godz. 19.00, w Galerii Wzgórze, w Bielsku-Białej odbędzie się wernisaż wystawy najnowszych prac Wojciecha Gawora. Artysta lubi zaskakiwać, nie inaczej jest i tym razem.
Tytuł prezentacji „Tablice”, tablice wykute, wyryte na chwałę i potępienie cywilizacji upadłej i zapomnianej na tysiąclecia. Malarstwo realistycznych, namacalnych hieroglifów, ale nie pozbawione nuty ironii.

W ramach Niedzieli na zamku 1.04.12 o godz. 11.15 odbędzie się na wykład Janusza Pazdera poświęcony Ludwikowi Pugetowi, który w 1929 roku kierował pracami mającymi na celu „spolszczenie” dawnego zamku cesarskiego. W samo południe rozpocznie się zwiedzanie zamku z przewodnikiem Maciejem Szymaniakiem (początek – wieża zegarowa), a o godz. 13.00 zwiedzanie wystawy „Happy Bitrhday Panie Fluxus!” z kuratorem Wojciechem Luchowskim (początek – Hol Kolumnowy). Zapraszamy również na warsztat artystyczny dla dzieci, młodzieży i dorosłych, który poprowadzi Sylwia Chudy-Leśnik (godz. 16.00, przestrzenie I piętra) oraz na wykład performatywny „Historia Fluxusu” Grupy ETC / Katarzyna Kucharska, Antoni Michnik / (godz. 18.00, przestrzenie I piętra)

Tematem spotkań będzie technika rysowania pastelami. Na spotkaniu w dn. 1.04.2012 r. zostanie wyjaśniony proces tworzenia rysunku pastelami oraz wady i zalety tej techniki rysunkowej na przykładzie Portretu Karola Stanisława Radziwiłła zwanego „Panie Kochanku” według Konstantego Aleksandrowicza. Po teoretycznym wstępie uczestnicy warsztatów będą mogli spróbować własnych sił w rysunku pastelowym.

Zapraszamy na otwarcie Biblioteki! Osoby zainteresowane sztuką współczesną znajdą w naszym księgozbiorze katalogi wystaw, monografie artystów, albumy oraz publikacje Muzeum. Gromadzimy książki z dziedzin takich jak: filozofia, socjologia, kulturoznawstwo, antropologia, gender studies czy psychoanaliza. W czytelni Biblioteki można skorzystać z komputerów oraz katalogu on-line. Oferujemy także dostęp do bezprzewodowego internetu. Książki są udostępniane na miejscu.

„Interesuje mnie lęk. W szczególności fobie związane z przestrzenią, których doznanie wzmacnia ciemność, pociągając za sobą wrażenie dezorientacji. W połączeniu z otchłanią ciemność zyskuje prawie fizyczny ciężar, jest namacalna. Istnieje pomiędzy nieobecnością i materią, pomiędzy dwu i trójwymiarowością, pomiędzy przestrzenią mentalną i fizyczną, fikcją i rzeczywistością. Z zamierzenia bunkry są brutalnie materialne i brutalnie obecne, lecz teraz opustoszałe, pozbawione celu bledną i ich tożsamości istnieją zaledwie jako formy - puste, bez znaczenia i konkretne.”

Od końca lat 70. obok aktywności w Akademii Ruchu, prowadzę indywidualną działalność teatralną, performerską, akcyjną i społeczną w Polsce i Hiszpanii. Te trzy realizacje filmowe oprócz pokazania „stanu duchowego i emocjonalnego” pewnej grupy towarzysko-artystycznej demonstrują całą serię wizualnych motywów użytych w wielu moich realizacjach teatralno-performatywnych na przestrzeni następnych lat. Spoglądając na nie z perspektywy lat, wydaje się, że udało się zawrzeć w nich syntetyczny obraz czasu polskiego okresu transformacji. Zbigniew Olkiewicz

Wystawa Obiekty i Dezintegracje to prezentacja twórczości artystek, które w swoich pracach odwołują się do zagadnień rekonstrukcji, reorganizacji, dezintegracji form i obiektów oraz ich relacji wobec języka, a tym samym procesu przekładalności. Przekładalność ta w sposób nieoczywisty rozciąga się w czasie i przestrzeni, umieszczając poszczególne znaczenia pomiędzy fragmentem a całością, jednością a wielością oraz pomiędzy porządkiem a chaosem. Poprzez zmianę porządku rzeczy ukazuje i uaktywnia dynamikę odmiennych trajektorii, zestawów, konfiguracji czy analogii. Sugeruje równoległą fragmentaryczność rzeczywistości, pamięci, wyobraźni, oddziaływań, pasji i różnic; rozbiera na części coś co zdawało się być całością, a tym samym wyznacza granice, zarys poszczególnych fragmentów. Operuje czasem i przestrzenią, która funkcjonuje pomiędzy, często podkreślając tymczasowy wymiar stanu dezorientacji.