Tomasz Żochowski

Urodziłem się 25 lutego 1988 roku w Wyszkowie. W 1999 roku zjawisko o nazwie „graffiti” / „street art” jawnie przejęło tok mojej egzystencji. Od tamtego momentu zaczął się także mój samorozwój artystyczny. Padło akurat na dziedzinę liternictwa niekoniecznie akceptowanego przez ogół społeczeństwa, stąd mój tryb edukacji plastycznej wywierał dobitniejsze efekty.
Graffiti jest bardzo różnorodne i bliskie nawet akademizmowi wiec z czasem samoistnie zacząłem interesować się fundamentami surowego malarstwa. Łączę ze sobą te dwa światy na przemian bawiąc się ich kontrastem. Tworzę litery w 3d na płótnie lub charaktery / postacie na ścianie przeplatając ze sobą te dwa elementy. Często przemycam wyrazy, które są wręcz niewidzialne dla przeciętnego odbiorcy, czasami też opieram się na nich tworząc kompozycję. Lekko odrealniam postacie manipulując ich proporcjami, a litery modyfikuję w trójwymiarowe bryły, nadaję realistyczny światłocień i całość staram się stylizować tak, aby posiadała ona swój styl.
W roku 2016 skończyłem studia, kierunek malarstwo sztalugowe trybem dziennym, na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W swojej twórczości nie chcę być nijaki lub zaszufaldkowany. Jeżeli chcę się wyluzować, maluje impulsywno instynktownie graffiti / swoje imię w legalnym miejscu.
Jeżeli chcę się opróżnić artystycznie doszczętniej i wykrzesać z siebie jak najwięcej, to wtedy skupiam się na płótnie robiąc to pracochłonniej, z dużo bardziej przemyślaną koncepcją, ponieważ - swoją drogą - uważam, że litery na ścianie to tylko ulotna zabawa. Pamiętam także o tym, aby w swojej twórczosci zachować własną tożsamość malarską w dzisiejszym przepychu wszystkiego.
Jestem weteranem / świadkiem graffiti, za co zapłaciłem własną krwawicą, dlatego moje poglądy, warsztat i doświadczenie różnią się od typowego malownisia śniącego o galeriach i wychowanego na formułkach z korepetycji lub uczelni, którego prace z reguły okazują się wydmuszką. Uważam, że przypadkowe sukcesy komercyjne, ilości wystaw czy sława w środowisku nie świadczą o wiarygodności twórcy i wartości jego dzieł.
21 lat bezgranicznego poświęcenia się dla street artu dało i zabrało dużo, ale i tak osobiście uważam, że jest mi dłużne jeszcze sporo szczęścia. Zdaję sobie sprawę, że forma mojej biografii może mieć naturę zbyt osobistą, ale nie wstydzę się tego, ponieważ poruszone kwestie ukształtowały mnie jako artystę.