Jakub Przytocki

Urodziłem się w Krakowie w 1994 roku. Malarstwem zajmuję się z przekonania i pasji.

Inspiracji poszukuję jako wnikliwy obserwator i kontestator rzeczywistości codziennej. Uważam, że sztuka powinna oddawać wewnętrzne napięcia twórcy, który w toku procesu twórczego (procesu improwizacji twórczej), wystawiając się na zewnętrzne bodźce, przenosi podświadome treści emocjonalne. Przelewa na powierzchnię obrazu w sposób częściowo kontrolowany to, co nieuchwytne i niewysłowione.

W poszukiwaniach artystycznych nieustannie towarzyszy mi muzyka klasyczna, hipnotyzujące krajobrazy Bronowic Małych, a także obrazy mistrzów włoskiego renesansu, szczególnie sakralne malarstwo wczesnej szkoły sieneńskiej i florenckiej.

Moje zamiłowanie do pobudzania wyobraźni malarskiej muzyką najlepiej tłumaczy cytat W. Kandyńskiego: „Artysta nie chcący imitować natury, choćby w najbardziej artystyczny sposób, będący twórcą pragnącym wyrazić swój świat wewnętrzny, z zazdrością spogląda na muzykę widząc, że ta najmniej dziś materialna ze wszystkich sztuk cel ten osiąga łatwo i naturalnie” (W. Kandyński, "O duchowości w sztuce").

Moje obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych.