"The Man Who Did All Things Forbidden" (Człowiek, który robił wszystko, co zabronione) to 40-minutowy film fabularny zrealizowany na zamówienie 8. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie. Jego premiera miała miejsce 27 maja 2014, zaś dziennikarze oraz eksperci z dziedziny sztuki uznali ten film za jedno z najlepszych dzieł w programie biennale.
"The Man Who Did All Things Forbidden" wychodzi od badań historycznych nad radykalizacją poezji chilijskiej jaka dokonała się po zamachu stanu w 1973 i późniejszym wprowadzeniem w tym kraju gospodarki neoliberalnej. W pierwszej części filmu francusko-wietnamski aktor, Philippe Eustachon rozmawia z chilijskim prezenterem telewizyjnym o powodach swojego pobytu w Chile oraz o swoim pragnieniu zapoczątkowania nowej formy artystycznej awangardy, która wykroczy ponad wszystkie stronnictwa polityczne poprzez połączenie ich ze sobą. Następnie artysta prezentuje swoje prace, a film przekształca się w historię rozgrywającą się na poziomie mitologicznym. Przedstawia mężczyznę, który łamie różne społeczne tabu w swojej mikro-społeczności. Dominują długie ujęcia eksponujące naturalne krajobrazy, słów pada niewiele. Carlos Amorales wykorzystał także lokalne instrumenty muzyczne, które przydzielono różnym aktorom, aby na nich grali. W efekcie film jest kompozycją zarówno wizualną, jak i muzyczną, która przywodzi na myśl stylistykę z kina niemego.
Carlos Amorales (ur. 1970, Mexico City, Meksyk), studiował na Gerrit Rietveld Academie w Amsterdamie (1992-1995) oraz na Rijksakademie van Beeldende Kunsten, również w Amsterdamie. W swojej twórczości wykorzystuje rozmaite media: performans, malarstwo, rysunek, instalacje, wideo, animacje etc. Jego prace często nawiązują do spuścizny kulturowej jego ojczyzny - Meksyku. Symbole takie jak ptaki, pająki, drzewa, klęczące postacie w czerni, czerwieni i szarości pojawiają się nieustannie w jego pracach, składając się na jego charakterystyczny styl. Amorales zdobył międzynarodowe uznanie cyklem performansów "Amorales Vs Amorales" (1999, 2003), pojedynków zapaśniczych, w których obydwaj walczący nosili maski przedstawiające twarz artysty. W tym samym okresie zaczął tworzyć swoje "Liquid Archive" (Płynne Archiwum), cyfrową kolekcję grafik wektorowych, wśród których można znaleźć ilustracje z książek, pism, Internetu, jak również fotografie wykonane przez samego artystę. Od 2008 r. Amorales prowadzi zajęcia na Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie, jest też członkiem Meksykańskiego Narodowego Stowarzyszenia Twórców Sztuki. Jego ostatnie wystawy indywidualne miały miejsce między innymi w: Museo Tamayo, Miasto Meksyk, Meksyk (2013); Museo Amparo, Puebla, Meksyk (2010); Philadelphia Art Museum, Filadelfia, USA (2008). Brał udział w 11. Sharjah Biennial, Szardża, Zjednoczone Emiraty Arabskie (2013); Manifesta 9, Genk, Belgia (2012); Havana Biennale, Hawana, Kuba (2009); Performa, Nowy Jork (2007); Biennale w Berlinie, Niemcy (2014 i 2001) oraz Biennale w Wenecji, Włochy (Pawilon holenderski, 2003). Jego prace znajdują się w kolekcjach publicznych: Tate Modern, Londyn; Museum of Modern Art, Nowy Jork; Daros-Latinoamerica w Zurychu; Walker Art Center of Minneapolis; Museum Boijmaans van Beunigen, Rotterdam; Fundación/Colección Jumex w Meksyku i w wielu innych.
VIDEO ROOM to stały projekt Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski prezentujący najlepsze nowe prace wideo. Co trzeci wtorek w jednej z galerii Zamku Ujazdowskiego można zobaczyć dokonania renomowanych polskich i zagranicznych twórców sztuki wideo. VIDEO ROOM wraz z Bank Pekao PROJECT ROOM (prezentacja młodej polskiej sztuki też co trzy tygodnie we wtorek) oraz PERFORMANCE DAY to stały punkt programu dla wszystkich zainteresowanych współczesną sztuką.
