Gdańska Galeria Miejska zaprasza na wydarzenia w ramach projektu "there is no meaning if meaning is not shared". Projekt będzie się odbywał od 25.07 do 14.09 w Gdańskiej Galerii Miejskiej 2 na ul. Powroźniczej 13/15.
25.07 (piątek) o godzinie 20:00 odbędzie się wernisaż wystawy "Astronauci", kuratorowanej jest przez sieć współpracy Tranzit.
W dniu wernisażu 25.07 o godzinie 18:30 odbędzie się wykład Zashy Colash, która opowie o działalności Clark House Initiative z Indii.
W sobotę 26.07 od godziny 14 do 22 przy nabrzeżu Motławy koło GGM2 odbędzie się piknik / operacja "Kubota" organizowany przez Spółdzielnię Goldex Poldex.
27.07 (niedziela) o godzinie 17:00 odbędzie się spotkanie z Kemang Wa Lehulere. Rozmowa będzie dotyczyła Center for Historical Reenactments (RPA).
---------------------------------------------------
Artyści/teoretycy na wystawie: Babi Badalov, Zbyněk Baladrán, László Beke, Erick Beltrán, Curatorial Dictionary (David Karas, Eszter Szakács), Josef Dabernig, Stano Filko, Ion Grigorescu, Vít Havránek, Lukáš Jasanský - Martin Polák, Sung Hwan Kim, Barbora Kleinhamplová, Jiří Kovanda, Václav Magid, Boris Ondreička, Parallel Chronologies (An Archive of East European Exhibitions), Francois Piron, Hedwig Saxenhuber, Ruti Sela, Catarina Simão, Tereza Stejskalová, Sweet Sixties, Local Modernities (Soviet Modernism Styles and Ideological Function), Tamás St. Turba, Mona Vătămanu - Florin Tudor, János Sugár, Jan Verwoert.
O czym jest ta wystawa? Albo mówiąc ściślej – jakie daje odwiedzającym powody do refleksji i inspiracje?
Wystawa gromadzi zestaw prac, filmów dokumentalnych, wideo-komentarzy i archiwów wybranych i zrealizowanych przez tranzit – sieć niezależnych inicjatyw działających w Austrii, Czechach i na Węgrzech. Wystawa pomyślana została tak, że pozwala odwiedzającym poznać artystów i producentów kultury, z którymi łączy tranzit długa i nieustająca współpraca. Niektórzy artyści zostali zaproszeni przez tranzit do skomentowania swoich wcześniejszych projektów, niektórzy do zastanowienia się nad samym zaproszeniem, jeszcze inni do zaproponowania interpretacji pracy innego artysty, a niektórzy poproszeni o nowe realizacje. Zestaw filmów wideo tworzy asynchroniczną narrację. Pokazane wydarzenia, dzieła sztuki, historie i relacje geograficzne nie są ograniczone zbyt wąskimi ramami świata (sztuki) – odbiorcy odnajdą raczej inscenizację wątków z historii sieci tranzit, w której teraźniejszość rozumiana jest jako nałożenie się na siebie wielu ram czasowych i przestrzennych. Nie lekceważąc kontekstu, wystawa oparta jest na ahistorycznym, dysfunkcjonalnym podejściu do wydarzeń, dzieł sztuki i wyobrażeń, rozpoznając także dokładnie fakt posiadania przez nie konkretnej daty i miejsca pochodzenia. Wystawa obrazuje konfrontację wizji przyszłości z ich realizacją, przemijaniem i zawieszeniem. Każda projektowana przyszłość określona jest politycznym potencjałem drzemiącymi w teraźniejszości. Utopie społeczne materializują się we wzornictwie, technologii, architekturze, urbanistyce i przedmiotach codziennego użytku – które kształtują zachowania społeczne, i na odwrót. Statek Kosmiczny prowadzi do innej, czasem sprzecznej refleksji o społecznej utopii we wzajemnej interakcji. Statek Kosmiczny reprezentuje słynny Okręt Państwa Platona, a także Statek Głupców – alegorie, które podnoszą kwestie “nawigacji”, autokracji w opozycji do ideologii, oraz szaleństwa kierującego ludzkimi wspólnotami i społeczeństwami.
Czym jest sieć tranzit i jak działa? tranzit jest siecią działającą niezależnie w Austrii, Czechach, na Węgrzech, w Rumunii i na Słowacji od 2002 roku.
Sieć charakteryzuje się policentryczną strukturą, działając jako kolektyw autonomicznych, lokalnych jednostek współpracujących ponad rozmaitymi podziałami – narodowymi, językowymi, medialnymi, mentalnymi i historycznymi.
Każda jednostka tranzit działa na własnych warunkach w najróżniejszych kontekstach lokalnych, wykorzystując rozmaite formy i metody działania, takie jak platformy krytyczne, wystawy, wykłady, dyskusje, publikacje, badania, mediacje i nonkonformistyczną edukację i inne formaty (muzyczne, poetyckie, literackie, performatywne ...).
tranzit jest źródłem głębokich doświadczeń w lokalnych środowiskach artystycznych i intelektualnych związanych z ciągłością, przewartościowaniem historii współczesnej (wynikającym głównie z artystycznego katharsis lat 60. i 70. XX wieku) oraz kwestionowaniem kanonów, geografii i dominujących narracji powojennej europejskiej historii (sztuki). Celem tranzit jest działalność translokalna, czyli oparta na nieustającej dialektyce lokalnych i globalnych narracji kulturowych.
Doświadczenie tranzit w zakresie opartych na samoorganizacji działań w postępowych kulturach wywodzi się z totalitarnego społeczeństwa lat 70. i 80. XX wieku, a następnie kontynuowane było w okresie hiper-transformacji oraz powszechnych przemian na wszystkich szczeblach drabiny społecznej od lat 90. XX wieku aż do dziś.
tranzit zaangażowany jest także w wiele innych inicjatyw, takich jak Pomnik dla Transformacji w Pradze, Stowarzyszenie Júliusa Kollera w Bratysławie i Wiedniu, The Free School for Art Theory and Practice w Budapeszcie, oraz Manifesta 8 w Murcii.
Jakiego rodzaju “materiał” prezentujecie na wystawie? Opracowane na bazie nieprzerwanych działań badawczych tranzit filmy wideo ukazują konkretne sytuacje i wyjaśniają umotywowanie rozmaitych form produkcji kulturalnej w Europie Środkowej i Wschodniej, a także zawierają zapisy działań tranzit w innych rejonach w ramach międzynarodowych sieci. W następstwie politycznych przemian, które nastąpiły po rewolucjach 1989 roku, ukryte zapisy historyczne odegrały kluczową rolę w rozwoju polityki i tożsamości w postsocjalistycznych państwach Europy. Archiwa stały się bronią. W ciągu ostatniego dziesięciolecia tranzit tworzył lub zgłębiał wiele archiwów, sięgających od publikacji do wystaw, których celem była zawsze reinterpretacja przeszłości z dzisiejszej perspektywy. Te kuratorskie projekty oparte na badaniach często realizuje się w ramach współpracy międzynarodowej, co daje możliwość wymiany i analizy porównawczej, której kiedyś brakowało. Podważając normatywne metodologie badań akademickich i zgłębiając nieortodoksyjne podejścia interdyscyplinarne, te projekty archiwalne wchodzą w synchronizację ze złożonymi strategiami artystycznych eksploracji. Projekty realizowane przez tranzit przyjmowały najróżniejsze formy: wydawnictwa monograficzne, pisane często przez lub o artystach, których dorobek nie został odpowiednio zebrany lub zinterpretowany1; encyklopedia, Atlas Transformacji2, słownik zapisków osobistych, wyjaśniający kluczowe pojęcia związane z przemianą polityczną, społeczną i kulturową reżimów totalitarnych i autorytarnych; wielopoziomowy projekt badawczy Sweet Sixties3, międzynarodowe partnerstwo na rzecz odkrywania awangardy w cieniu zimnej wojny; a także przepisywanie na nowo historii wpływowych, lecz niewidzialnych wystaw w ramach inicjatywy Parallel Chronologies: An Archive of East European Exhibitions.4 Tak jak inni artyści i twórcy kultury, tranzit zwraca uwagę na luki w kanonicznej historii sztuki poprzez rekonstrukcję pewnych zakazanych praktyk, znajdowanie nowych kategorii lub stosowanie nieortodoksyjnych lub interdyscyplinarnych metodologii. Niektóre z zaprezentowanych archiwów działają niczym kapsuły czasu, tak jak w przypadku kluczowego słowackiego artysty Stano Filko, o którego archiwum dokumentalnych fotografii i zapisków historycznych wypowiadali się Jan Verwoert i Francois Piron.
