To pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości Pauliny Ołowskiej w Polsce, pokazująca wielowątkowość zarówno tematyki, jak i metod pracy artystki. Zawiera malarstwo, rzeźbę, scenografię, instalacje, neon, asamblaż, rysunek, kolaż i tkaninę, oraz przygotowaną specjalnie na wystawę nową instalację – sklep z kolekcją mody firmy Clemens en August.
W swoich pracach artystka porusza problem związków pomiędzy historycznymi awangardami i teraźniejszością, tworząc swoisty melanż sztuk – wysokiej z użytkową i popularną. Interesuje ją współczesność i aktualność, którą zderza z utopijnymi wizjami z przeszłości, namawiając widza do refleksji nad zapomnianą estetyką i ideologią.
Tytuł wystawy pochodzi od nazwy perfumerii na rogu ulic Kruczej i Żurawiej w Warszawie, istniejącej od lat 60. Reklamował ją stylowy neon z napisem i rysunkiem przedstawiającym butelkę perfum. W latach 80. neon został zdjęty, a w latach 90. zamiast niego pojawiła się „billboardowa dziewczyna” – wizerunek typowy dla reklam z tamtego czasu. Dziś witryny zlikwidowanego jakiś czas temu sklepu są zaklejone warstwami plakatów. Czar Warszawy prysł.
Paulina Ołowska bada procesy przemiany miasta i relacji społecznych w epoce narastającej konsumpcji. W jej pracach często obecna jest postać kobiety. Opowiada o idei kobiety w erze konsumpcji oraz o kobiecie jako obiekcie konsumpcji (przedstawianej jako obiekt lub cel reklamy).
Ekspozycja gromadzi wybór prac powstałych od 2004 roku. Artystka skupia się na pracach nawiązujących do jej wcześniejszych projektów i realizacji w szerokim rozumieniu inspirowanych Warszawą – jej historią i przemianami. Warszawa jest według artystki kobietą. Wystawa Czar Warszawy mówi o marzeniach, o idealnym życiu, z dystansem odnosząc się do przemian i nowych sytuacji.
Wystawie towarzyszy anglojęzyczna publikacja BOOK – pierwsza monografia artystki, wydana przez JRP | Ringier, a także wkładka z polską wersją tekstów znajdujących się w książce. Współorganizatorem wystawy jest Stedelijk Museum w Amsterdamie, gdzie część eksponatów była prezentowana na wystawie „Au Bonheur des Dames” (wrzesień 2013–styczeń 2014).
Paulina Ołowska urodziła się w 1976 roku w Gdańsku. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych: 50. Biennale w Wenecji, 2003; 9. Biennale w Istambule, 2005; 1. Biennale w Moskwie, 2005; 5. Berlińskim Biennale Sztuki Współczesnej, 2008; „Ecstatic Alphabets”, MoMA, Nowy Jork, 2012; „Ostalgia”, New Museum, Nowy Jork, 2012; Carnegie International, Pittsburgh, 2013. Wybrane wystawy indywidualne: „Head-Wig (Portrait of an Exhibition)”, Camden Arts Centre, Londyn, 2009; „Applied Fantastic”, Metro Pictures, Nowy Jork, 2010; „Accidental Collages”, Tramway, Glasgow, 2010; „Zemsta Wróżki”, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa, 2011; „Mother200”, Simon Lee Gallery, Londyn, 2012; Kunsthalle Basel, Bazylea, 2013. Artystka jest reprezentowana przez Buchholz Galerie, Fundację Galerii Foksal, Simon Lee Gallery i Metro Pictures.
