Wystawa towarzysząca Fotofestiwalu 2013
Artystka stawia pytania o naturę przestrzeni i miejsce, jakie zajmuje w niej człowiek, o relacje między ludźmi a ich otoczeniem. Jak wpływa na nas nasze środowisko życia? Czy jest możliwe, by człowiek był swobodny?
Fotografie Oli Chciuk ukazują człowieka w konfrontacji z naturą, jako części ziemi – błota. Niosą przekaz wieloznaczny, są symbolem narodzin, ale także śmierci. Błoto może zabrudzić, zniewolić i unicestwić, ale także duchowo oczyszczać. Nasze życie zamknięte jest pomiędzy tymi dwiema możliwościami. Ola Chciuk ukazała to w sposób bardzo trafny i atrakcyjny wizualnie. Każda z jej fotografii jest osobną historią zmagań z naturą. Każda zachowuje tajemnicę na styku z pozornie obojętnym pejzażem. Fotografie Oli nie komentują i nie wartościują, jedynie zadają pytania. Przypominają klasyczne malarskie pejzaże intymne, gdzie człowiek jest jednym z elementów natury, ale nie najważniejszym. Jak bezwolna lalka, rzucona w przestrzeń natury, dopasowuje swój bezwładny kształt do mapy ziemi. (…) Czy ciało to tylko element natury, czy także nasz umysł i nasza duchowość? (…) Może symboliczne fotografie Oli są wskazówką na drodze do oczyszczenia z bezsensu tego świata, może ukazują utopijne pragnienia? A może są obrazem raju? Odwieczna zasada głosi, że jedynym prawdziwym rajem może być raj utracony. Czy zatem fotografie Oli Chciuk wyrażają utracony raj?
Grzegorz Przyborek
Gdzieś niedaleko stąd są miejsca, w których chcielibyśmy spędzać noce w poczuciu oddalenia od cywilizowanego świata. Jednak zakleszczenie w systemowości jest silne. Skorupa nie pęka mimo rozpaczliwego pragnienia oswobodzenia. Krępuje nas nie tylko otoczenie, jesteśmy skrępowani sobą. Czy jest możliwe, by człowiek był swobodny? W relacji z otoczeniem zawsze wnosimy pewien pierwiastek obcości. Tak jesteśmy kulturowo zaprogramowani. Ta oschła czystość, wyimaginowana nieskazitelność uwiera cieleśnie i paradoksalnie zbliża nas do zachowań instynktownych. Szukam miejsc do ich uwolnienia.
Aleksandra Chciuk
Aleksandra Chciuk studiuje fotografię w łódzkiej szkole filmowej, wcześniej ukończyła studia geograficzne na Uniwersytecie Łódzkim. Poza fotografią tworzy video, instalacje i malarstwo, komponuje. Każde środowisko i każda przestrzeń jest dla niej źródłem innych brzmień, stąd w jej twórczości projekty muzyczne i przestrzenno-dźwiękowe, oparte na improwizacji oraz intuicyjności.
