Antonin Artuad w jednym ze swoich pism teoretycznych poświęconych kinu, wskazywał, że prawdziwe kino musi znaleźć dla siebie taki obraz, który z jednej strony nie będzie tylko i wyłącznie ilustracją opowiadanej przez film historii, z drugiej nie zmieni się w grę czysto wizualnych form. Innymi słowy, prawdziwe kino miałoby mieścić się między figuracją, a abstrakcją. Gilles Deleuze pisząc o malarstwie postimpresjonistycznym dostrzegł stojące przed nim podobne wyzwanie – przyglądając się linii, która jego zdaniem biegła od Cezanne’a do Francisa Bacona, dostrzegł w niej nową formę obrazu, obraz-afekt. Czy kategoria ta może być użyta dla opisania pewnej tendencji w kinie? Pewnego specyficznego typu obrazu filmowego, innego niż ten podporządkowany narracji i ten właściwy filmowi czystemu?
W wykładzie Jakub Majmurek spróbuje odpowiedzieć na postawione pytania, odnosząc problem obrazu-afektu, do wizualnych strategii współczesnego kina.
Jakub Majmurek - filmoznawca po UJ, gdzie ukończył również studia w Instytucie Nauk Politycznych. Obecnie przygotowuje doktorat o współczesnej „filozofii aktualności”, zwłaszcza francuskiej, w Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN. Interesuje się lacanowską psychoanalizą. Publicysta i krytyk filmowy publikujący w licznych mediach drukowanych i internetowych (min. w „Gazecie Filmowej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Le Monde Diplomatiqe. Edycja Polska”, „Bez Dogmatu” oraz na portalach Polskiego Radia, Lewica.pl). Współtworzy witrynę internetową Krytyki Politycznej. Redaktor prowadzący m.in. książek filmowych Wydawnictwa KP.
