Muzea i galerie stanowią medium, poprzez które sztuka jest popularyzowana. Osobami, decydującymi o tym, co będzie w nich pokazane są kuratorzy (z łac. cura – troska, piecza). Ich praca polega zazwyczaj na gromadzeniu i aranżowaniu dzieł sztuki. Kuratorowanie jest oparte zarówno na wiedzy, jak i na intuicji, czy też guście. Takie podejście reprezentowały już w XV wieku gabinety osobliwości, wunderkammery, które eksponowały dzieła sztuki, nietypowe, egzotyczne przedmioty i stały się podwaliną dla kultury muzeów. Obecnie pytanie “Co zobaczymy na ścianach?” ulega transformacji, co powodowane jest m.in. pojawieniem się nowych kanałów dystrybucji informacji i form komunikacji. Także sztywno pojmowane role ulegają zmianom. Istotnym wydaje się zwrócenie uwagi na płynność roli artystów i kuratorów, którzy w odpowiedzi na nowe style pracy, tymczasowe i często niezależne działania, poszerzają pole swojej działalności.
„Najlepsze wystawy, które nie miały miejsca” to zbiór kuratorskich i artystycznych fantazji. W ramach muzealnej ekspozycji zaproszeni goście zaprezentują szkice wystaw (Mark Leckey, Kinga Kiełczyńska). Zmierzą się także z obustronną porażką, która jest elementarną częścią każdego przedsięwzięcia artystycznego, przyjmującego formułę otwartego naboru, zarówno po stronie nie wybranego artysty, jak i kuratora ignoranta (Survival, Anna Kołodziejczyk i Michał Bieniek). Kolektyw artystyczny New Roman, który prowadzi galerię pod tą samą nazwą, stworzy album o inspiracjach i produktach ubocznych procesu twórczego. Nowe prace zaprezentują Paweł Kowzan i internetowa galeria Billy, prowadzona przez Pawła Sysiaka i Tymka Borowskiego, a udział wezmą również kuratorzy Wojciech Kozłowski i Daniel Muzyczuk. Wszyscy odwiedzający będą mogli sami skonstruować ekspozycję dzięki interaktywnej pracy Anthonego Antonellisa.
Wystawa będzie swoistym zbiorem pomysłów i dlatego jej osią będzie specjalnie przygotowana przez prof. Czesława Nosala, psychologa społecznego, wizualizacja struktury pomysłu.
