Człowiek od zarania dziejów uparcie zadzierał głowę do góry i patrzył w niebo. Chciał w ten sposób pokonać ograniczenia, na które natrafiało nie tylko jego ciekawskie oko, ale i poszukujący porządku umysł. Niewidzialne, niejasne i nieodkryte niezmiennie spędzało sen z powiek, dręczyło ludzką wyobraźnię owocując mapami nieba kreślonymi w skale, na papirusach i pergaminach. Te atlasy kosmosu stawały się prowizorycznym źródłem praw i zasad, skazaną na niepowodzenie, uroczą w swojej naiwności, próbą rozwiązania zagadki losu i sił rządzących rzeczywistością.
Dzisiaj rzadziej przyznajemy się do zainteresowania niebem, jednak ponowoczesna płynność i rozedrganie wydaje się skłaniać do przemyślenia na nowo takich pojęć jak czas, nieskończoność, wieczność. Wszechświat ciągle domaga się ujęcia w ramy gwarantujące przewidywalność i bezpieczeństwo. Wyzwanie to zostaje podjęte przez kilkunastu artystów eksperymentujących w swojej sztuce z układami kolistymi. Poszukiwanie ładu i sensu odbywa się w ich pracach na poziomie abstrakcyjnych modeli, geometrycznych układów i rozrastających się rytmicznie struktur.
Artyści biorący udział w wystawie:
Laurette ATRUX-TALLAU (Francja)
Marco BAGNOLI (Włochy)
Marcus BERING (Belgia/Niemcy)
Krystian BURDA (Polska)
Estève LIONEL (Belgia)
Sylvain LE GUEN (Francja)
Charles LOPEZ (Francja)
Pierre RADISIC (Belgia)
Sergey de ROCAMBOLE (Rosja)
David ROUX-FOUILLET (Francja/Dania)
Julien SALAUD (Francja)
Vladimír ŠKODA (Francja)
Emmanuelle VILLARD (Francja)
Yves ZURSTRASSEN (Belgia)
