Nikita Kadan pracuje na styku wielu dyscyplin często angażując w swoje projekty specjalistów z innych dziedzin – architektów, działaczy na rzecz praw człowieka, socjologów, aktywistów. "Procedure Room" (2009–10) to efekt współpracy z Jekateriną Miszczenko. Elementem projektu jest seria pamiątkowych talerzy ozdobionych rysunkami instruktażowymi tortur, które – choć trudno w to uwierzyć – są systematycznie stosowane przez policję. Kadan traktuje architekturę jako na narzędzie dyscypliny, przestrzenną manifestację władzy. W "Fixing" (2010) obnaża pozorną niewinność geometrycznych form, zestawiając ilustracje z powojennej encyklopedii medycznej z przypominającymi suprematystyczne, planami architektonicznymi. Dla artysty ideologia objawia się nie tylko w formach monumentalnych – w sytuacji, w której polityczne próbuje brutalnie zdominować prywatne, nawet przedmioty codziennego użytku nie są bez winy.
Nikita Kadan (1982, Kijów) – członek i współzałożyciel grupy R.E.P. (Revolutionary Experimental Space) oraz kolektywu kuratorskiego Hudrada. Zdobywca Głównej Nagrody w konkursie dla młodych artystów ukraińskich Pinchuk Art Prize 2011 zdobył główną nagrodę. Mieszka i pracuje w Kijowie.
godz. 17.30, KINO.LAB – wykład Anny Łazar: Kto gra ze sztuką współczesną w Ukrainie.
Wybrane zmiany w infrastrukturze i praktykach artystycznych w ostatnim dwudziestoleciu.
Wykład Kto gra ze sztuką współczesną w Ukrainie. Wybrane zmiany w infrastrukturze i praktykach artystycznych w ostatnim dwudziestoleciu.
W latach dziewięćdziesiątych niewiele instytucji w Ukrainie aspirowało do prezentowania sztuki współczesnej. Funkcję tę wypełniały podmioty zagraniczne takie jak Centrum Sztuki Współczesnej Sorosa w Kijowie i Odessie, czy prywatna Galeria Marata Guelmana w Kijowie. W następnym dziesięcioleciu tematem zainteresowały się nie tylko osoby bardzo zamożne jak Wiktor Pinczuk, Rinat Achmetow, czy lokalnie w Doniecku Lubow Popowa. Powstało wiele ważnych inicjatyw w środowisku samych artystów: Hudrada, Lab garage; wśród młodzieży akademickiej: słynne Centrum Kultury Wizualnej, a także w łonie istniejących instytucji miejskich: Galeria Miejska w Charkowie, czy nawet instytucji podporządkowanych sekretariatowi samego prezydenta Ukrainy: Mysteckij Arsenał. Równolegle postawię pytanie o poszukiwania genealogii i nowej roli artystów i artystek w społeczeństwie w wybranych projektach artystycznych.
Anna Łazar – magister filologii polskiej, magister filologii ukraińskiej na Uniwersytecie Warszawskim, przez 5 lat studiowała historię sztuki w IHS UW, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Slawistyki PAN. W latach 2003-2007 współredagowała pismo o sztuce „Sekcja”. Kuratorka wystaw: “Hmm… wystawa problemowa” wspólnie z Karolem Sienkiewiczem, “Białoruskie perspektywy”, „Podróż na wschód“ wspólnie z Moniką Szewczyk. Pracuje w Instytucie Polskim w Kijowie.
