Pretekstem do powstania tego nowego cyklu (2010) były masmedia (gazety, czasopisma, radio, telewizja, Internet) pełniące dziś wszechstronną rolę edukacyjną, informacyjną, kulturalną i emocjonalną. To one organizują nam życie sugerując kiedy, co i jak powinniśmy zrobić; tłumaczą i pokazują nam na przykładach także to, jakie korzyści odniesiemy postępując według ich wskazówek (na szczęście zawsze możemy rozsądnie poddać w wątpliwość prawdziwość informacji tam zawartych).
Jeżeli kogoś nie stać na doświadczanie rozmaitych emocji na żywo, to choć poczyta sobie, lub poogląda wiadomości, namiastkę „na żywo”, ale też poruszające: że komuś stała się krzywda, wypadek, doświadczył aktu agresji, kataklizmu, katastrofy... albo ujawniono nieprawość w życiu celebrytów... dobre wiadomości też są dobre, ale nie poruszają tak jak złe.Nasuwa się tutaj proste pytanie o etyczny aspekt roli masmediów: czy popularyzacja przez ukazanie zła nie deprawuje odbiorców, nie utrwala poczucia dopuszczalności i bezkarności zachowań złych?
Oto przedstawiłam moją obszerną, żywą i atrakcyjną materię do wykonania dzieła artystycznego.
W sferze wizualnej wykonuję gesty, manipulacje tą materią – zgniatając, wycinając, przekształcając, czy formując z niej niespodziewanie nowe przedmioty. Zabiegi te dokumentuję za pomocą fotografii lub filmu, które funkcjonują jako samodzielne, zamknięte dzieła. Buduję również nowe obrazy i narracje z ruchomych elementów tej rzeczywistości w krótkich etiudach filmowych i performance wykonywanych osobiście. Powstają obiekty (artefakty) cechujące się nową estetyką formalną, oraz niosące w swoim przesłaniu nowe wartości związane z analizą zachodzących w mentalności społecznej procesów. Dokonałam przekształcenia semantycznego w sferze formy dzieła.
Dzięki tej pracy mogę „oswoić” tą materię i zdystansować się od własnych zachowań i przekonań masmedialnych.
Wprowadzam pojęcie POST do oznaczenia nowej rzeczywistości, którą wykreowałam na bazie rzeczywistości potocznej = pierwotnej materii. POST to stan nieokreślony, wskazuje jedynie na odcięcie się od starego na rzecz następnego. Charakteryzuje się nieprzewidywalnością. Pierwsze symptomy przekształceń to „ujarzmienie” starego, by wnieść coś nowego, czasem są to elementy przypadku, lub budowanie systemowe. Istotne dla mnie jest tutaj łączenie odmiennych elementów tak wizualnych jak i intelektualnych, które do tej pory nie były łączone. Są to również zabiegi nasycone bogactwem wizualnym i emocjonalnym.
POST niesie w sobie również nowy aspekt czasu. POST zatrzymał proces zmian zachodzących w rzeczywistości wynikających z upływu czasu. Żyje ON własnym życiem i ma swój wewnętrzny czas, który się ujawnia w sekwencjach filmowych, czy fotograficznych. Proces przekształcania materii, czy degradacji w geście manipulacji jest czasem nowym i nie należącym do rzeczywistości potocznej, lecz do rzeczywistości sztuki, do czasu POST.
Anna Kutera, styczeń 2011
Anna Kutera - absolwentka Wydziału Malarstwa Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (dziś Akademia Sztuk Pięknych) we Wrocławiu. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Konrada Jarodzkiego w 1977 roku (promotor prof. Wanda Gołkowska). W latach 1975 – 85 współprowadzi Galerię Sztuki Najnowszej w Akademickim Centrum Kultury „Pałacyk” we Wrocławiu, przeniesiona w 1979 na ul. Jatki (Pracownie Sztuk Plastycznych). Współorganizator międzynarodowego ruchu Sztuki Kontekstualnej. Od 1977 roku członek Związku Polskich Artystów Plastyków (Okręg Wrocławski), W latach 2004 - 2010 wiceprezes Zarządu Okręgu Wrocławskiego ZPAP. Multimedialistka: realizuje rzeźby, instalacje, fotografię, film, wideo, malarstwo i performance. Od 1974 roku zrealizowała 34 wystawy indywidualne i ponad 120 wystaw zbiorowych w kraju i za granicą.
