Centrum Sztuki WRO

Centrum Sztuki WRO, otwarte w 2008 roku, jest projektem Fundacji WRO Centrum Sztuki Mediów – wcześniej OPEN STUDIO/ WRO – niezależnej organizacji od 1989 r. zajmującej się sztuką współczesną oraz zjawiskami kultury w dobie przemian medialnych i komunikacyjnych. Centrum Sztuki WRO funkcjonuje w ramach mecenatu Samorządu Wrocławia. Mieści się przy ul. Widok 7 w przestrzeniach częściowo nowowybudowanych, częściowo odrestaurowanych, w których w roku 1900 powstała pierwsza elektryczna palarnia kawy – Otto Stiebler Kaffee Rösterei.

Działalność programowa CS WRO obejmuje m.in. organizację wystaw, projekcji, wykładów, warsztatów, przygotowanie projektów artystycznych, działalność wydawniczą, edukacyjną i popularyzatorską w dziedzinie sztuki współczesnej, skierowaną do zróżnicowanych grup odbiorców: profesjonalistów i szerokiej publiczności, w tym również dzieci i młodzieży. Celem wielokierunkowego programu Centrum jest wspieranie działalności artystycznej i edukacyjnej oraz inicjowanie międzynarodowej wymiany kulturalnej i intelektualnej, m.in. poprzez międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów WRO, udostępnienie i rozbudowę kolekcji, międzynarodową współpracę z instytucjami sztuki i galeriami oraz prowadzenie programu pobytów rezydencyjnych dla artystów i kuratorów. W Centrum Sztuki WRO powstały m in. wystawy Mirosława Bałki Jetzt, Igora Krenza Praktyki Nielegalne, Andrzeja Dudka-Dürera Mental Steps, Andrzeja Paluchiewicza Mój Grotowski, Wolfa Kahlena Video Tapes, Edwarda Zajeca Orphics, Tibora Semzö Invisible Story, Roberta Cahena Chopinpiano oraz Interaktywny Plac Zabaw. Powstało też wiele projektów przeznaczonych do prezentacji poza siedzibą WRO, wśród nich wystawa Ukryta Dekada. Polska sztuka wideo 1985-1995 prezentowana m. in. w Muzeum Narodowym we Wrocławiu oraz Bunkrze Sztuki w Krakowie oraz Where’s Chopin wystawa instalacji koncertujących, której pierwsza prezentacja nastąpiła równolegle podczas Festiwalu Warszawska Jesień w Warszawie oraz w Galerii Dilston Grove w Londynie.

Centrum Sztuki WRO, otwarte we Wrocławiu w nowej siedzibie w lutym 2008 roku, związane jest z historią festiwalu sztuki nowych mediów powołanego pod koniec lat 80. XX wieku. Festiwal WRO od swej pierwszej edycji w roku 1989, poświęcony był twórczości audiowizualnej w dziedzinie mediów elektronicznych. Prócz oczywistego nawiązania do miasta w którym się odbywa, nazwa WRO oznaczała w rozwinięciu festiwal Wizualnych Realizacji Okołomuzycznych. Wyrażało to ideę programową prezentowania najnowszej twórczości dźwiękowej i wizualnej wykorzystującej potencjał kreacyjny nowych mediów. Na przełomie lat 80. i 90. wykorzystanie synergicznego potencjału kreowania formy audiowizualnej stanowiło jedno z podstawowych wyróżników nowej sztuki elektronicznej. Od roku 1993 Festiwal WRO odbywa się co dwa lata, od roku 1995 pod nazwą Biennale Sztuki Mediów WRO. W poszerzonej formule wątek audiowizualny został znacząco uzupełniony o zagadnienia możliwości kreacyjnych i komunikacyjnych nowych mediów oraz ich znaczenia dla przemian kulturowych i społecznych. W ramach biennale WRO organizowany jest międzynarodowy konkurs, prezentowane są także programy i wystawy przygotowane przez zaproszonych kuratorów, performanse, organizowane są także tematyczne konferencje (np WRO 97 Geo/InfoTerritory, WRO 03 Globalica, WRO 09 Expanded City).

Prowadząc stałą działalność programową: wystawienniczą, edukacyjną, wydawniczą (w tym publikację multimedialnej, polsko/angielskiej serii WIDOK. WRO Media Art Reader), Centrum Sztuki WRO rozwija unikatowe międzynarodowe projekty wielodyscyplinarne zarówno w kontekście sztuki współczesnej, jak i szerszej refleksji kulturowej. W ramach prowadzonych międzynarodowych programów wystawienniczych i rezydencjalnych opracowywane są tu autorskie projekty związane z wykorzystaniem kreatywnego potencjału nowych technologii w sferze innowacyjnych relacji obrazu, dźwięku, percepcji.

Założycielami WRO są Piotr Krajewski, Violetta Kutlubasis-Krajewska, Zbigniew Kupisz.