Indywidualna wystawa Kamila Kuskowskiego „Szczęście w nieszczęściu” podejmuje temat zjawiska zwanego zabobonnością. Składające się na tę ekspozycję prace malarskie, wideo, obiekty i instalacje odnoszą się do występujących w kulturze współczesnej wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu nadprzyrodzonych mocy, które mogą sprowadzić nieszczęście bądź przeciwnie – uchronić od zła.
Do wiary w przesądy przyznaje się znaczna część polskiego społeczeństwa. Co więcej, wiele z tych dalekich od racjonalności wierzeń i praktyk ma charakter globalny. Na całym świecie w wieżowcach nie buduje się trzynastego piętra, w wielu samolotach nie ma siedzeń z tym „nieszczęśliwym” numerem, a piątek trzynastego uchodzi za feralny. Podobną, uniwersalną wymowę mają rozbite lustra „gwarantujące” co najmniej siedem lat nieszczęścia oraz czarny kot – powszechnie kojarzony z siłami nieczystymi. Zabobony najczęściej dotyczą konsekwencji zdarzeń: według przesądnych pecha przynosi przejście pod drabiną, a spotkanie kominiarza oznacza szczęście. Uznaje się również, że trzymanie kciuków w nadprzyrodzony sposób „pomaga” z pozytywnym skutkiem przejść przez egzamin czy rozmowę o pracę.
Ekspozycja ta jest okazją do przyjrzenia się naszej zabobonności, zastanowienia się nad często zapomnianą genezą niektórych przesądów, a przede wszystkim zweryfikowania naszych zachowań w sytuacji, gdy… na przykład zastanawiamy się, czy nie odpukać w „niemalowane”.
Wystawa „Szczęście w nieszczęściu” miała swoją premierę we wrześniu 2011 roku w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej. Po ekspozycji w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu jest prezentowana w Muzeum Narodowym w Szczecinie. Owocem współpracy tych trzech instytucji będzie katalog wystawy.
Kamil Kuskowski urodził się w 1973 roku w Zakopanem. W 1992 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W latach 1995–2000 studiował w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego na Wydziale Tkaniny i Ubioru w Łodzi. W 2000 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Tkaniny Unikatowej prof. Aleksandry Mańczak oraz w Pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Andrzeja Gieragi. W 2005 roku uzyskał stopień doktora, a w 2008 roku – doktora habilitowanego. W latach 1999–2011 pracował w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Od 2010 roku zatrudniony jest na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Akademii Sztuki w Szczecinie, gdzie prowadzi Pracownię Działań Audiowizualnych w Katedrze Nowych Mediów, której jest kierownikiem. Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007), laureatem Nagrody Pisma Artystycznego „Format”, otrzymał wyróżnienie jury na V Krajowej Wystawie Malarstwa Młodych w VI Konkursie im. E. Gepperta we Wrocławiu (2003), został laureatem Nagrody Narodowego Banku Polskiego „NBP młodym twórcom kultury” (2004), Nagrody Magazynu o Sztuce „ARTeon” (2005). Prowadzi Galerię Zona Sztuki Aktualnej w Łodzi oraz w Szczecinie. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, instalacji, sztuki wideo. Współpracuje z Galerią Piekary w Poznaniu i Galerią m2 w Warszawie.
