Wystawa Anny Niesterowcz składa się z serii monotypii oraz filmu. Jej tematem jest śmierć pewnej idei oraz miejsca - stadionu „Skry”, który teraz opanowuje przyroda pleniąca się na resztkach zerodowanych urządzeń sportowych. Są one pełne nieprojektowanych użytkowników: dzikich zwierząt, sportowców amatorów i praktyków egzotycznych sztuk walki. Istotny jest moment wykonania tych prac z natury - późna jesień, czas jej sezonowej śmierci.
Wystawę Karola Słowika stanowią dwie dużych rozmiarów rzeźby wykonane z fluorescencyjnych materiałów. Kojarzą się one z sekrecjami ciała oraz kształtami jego narządów. Jak mówi artysta: „Nie ma kształtu bez światła. Tak samo jak nie ma obrazu w całkowitej ciemności. Ale kształt może być samym światłem”. Jarzenie się brył w ciemnościach oraz tytuł podnoszą znaczenie tego, co biologiczne i często ukrywane.
