Trzeci pokój to „ćwiczenie na odległość” pomiędzy dwoma instytucjami: Kunsthalle Düsseldorf i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Równoległa wystawa odbywa się w dwóch oddalonych od siebie o blisko 1000 km miastach, w Düsseldorfie i w Warszawie. Specjalnie wydzielone do tego celu niewielkie pokoje, stają się na kilka tygodni laboratorium, w którym bada się analogie, różnice i hipotetyczne związki pomiędzy tymi dwoma ośrodkami. Wystawa obejmuje lata 1961–2011, w tym nieoczywiste zjawiska i procesy kulturotwórcze zapoczątkowane i kontynuowane na Kunstakademie w Düsseldorfie i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Kuratorki wystawy nie będą uprzedzać publiczności o zmianach w ekspozycji i jej poszczególnych odsłonach, tym samym zachęcając do współudziału i wielokrotnego odwiedzenia wystawy, która to rozpoczyna się wernisażem w Düsseldorfie a kończy finisażem w Warszawie.
W ramach projektu porównywane są metody i doświadczenia Kunstakademie w Düsseldorfie i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Szczególnej uwadze poddane zostaną teorie, praktyki i alternatywne systemy nauczania dwóch profesorów – Josepha Beuysa („rzeźba społeczna”) i Oskara Hansena („forma otwarta”) – oraz ich rezultaty. W Düsseldorfie prezentowane są prace polskich artystów wywodzących się z tradycji hansenowskiej (KwieKulik, Zofia Kulik, Grzegorz Kowalski) oraz z „Kowalni” (Paweł Althamer, Artur Żmijewski, Anna Molska, Anna Niesterowicz), zaś w Warszawie pokazujemy prace związane z akademią w Düsseldorfie, przede wszystkim uczniów i studentów z kręgu Beuysa (Blinky Palermo, Imi Knoebel, Gerhard Richter, Katharina Sieverding, Franz Erhard Walther, Klaus Rinke, Ulrike Rosenbach, Reiner Ruthenbeck). Przyglądamy się także historycznym pracom powstałym w wyniku współpracy pomiędzy Gerhardem Richterem a Isą Genzken, Sigmarem Polke i Blinky Palermo, oraz dokumentacjom z akcji Josepha Beuysa (w tym: słynnej akcji z kojotem: I Like America and America Likes Me i akcji Fettecke), a także przewrotnej interpretacji „rzeźby społecznej” w filmie Lutza Mommartza Soziale Plastik. W obu miastach równolegle pojawią się interwencje i prace przygotowane specjalnie na wystawę: instalacja Room 19/20 Josiah McElheny; film o wyprawie duetu KwieKulik do Niemiec w 1981 roku i dokumentacja z ich spotkania z Beuysem; oraz interwencja asystenta Nam June Paika, związanego niegdyś z Akademią w Düsseldorfie, Pasha Buzariego.
Tytułowy Trzeci pokój metaforycznie określa potencjalną „przestrzeń pomiędzy” (instytucjami, miastami, mistrzami-uczniami), w tym przypadku odnosi się również do numerów pracowni: „pokoju nr 3” i „pokoju nr 20” (Raum 3, Raum 20), które to stanowiły główne miejsca pracy i korekt Beuysa, oraz „pokoju nr 19” (Raum 19), który stanowił słynne, osobne studio zaanektowane przez jego studentów (Palermo, Sieverding, a szczególnie przez Imi Knoebla i Imi Giese), którzy stworzyli w nim własne laboratorium w reakcji na koncepcje i metody swojego profesora oraz pierwszą fazę formowania się mitu jego demokratycznej „otwartej pracowni” (pokoju 20). Pokój 19 był zamykany na klucz, który studentom podarował Beuys, jednakże jak się szybko okazało, już w 1966 roku, sam mistrz nie miał do niego wstępu…
Wystawa odbywa się w ramach Sezonu Kultury Nadrenii Północnej-Westfalii w Polsce 2011/2012.
