Pocałuj mnie w pierścionek to wystawa-eksperyment, która testuje pojemnośd naszej pamięci. Każdy
zakamarek, każdy element kryjący się w przestrzeniach galerii mówi równocześnie o subiektywnej jak
i zbiorowej próbie zdefiniowania tego, czym jest ojczyzna, naród, męska mitologia. Będzie to szczególne,
trwające półtora miesiąca przedstawienie, w którym główną rolę odegra artysta – Bogusław Bachorczyk.
To właśnie jego doświadczenie polskiej rzeczywistości będzie tutaj główną osią narracji.
Nie zabraknie zatem typowego pejzażu dla polskiej wsi, architektury tak mocno charakterystycznej dla
naszej przestrzeni, wnętrza domu, który staje się laboratorium ludzkich emocji, osobistych i niekiedy
głęboko skrywanych namiętności i pragnieo. Przez chwilę będziemy mogli poczud się jak dzieci, pozwolid
na prowadzenie za rękę, kiedy odpowiedzialnośd leży po stronie tego symbolicznego „dorosłego”. Tym
wielkim nieobecnym tego przedstawienia będzie właśnie rodzic, opiekun zdefiniowany w kategoriach
narodu, społeczeostwa, systemów kształtujących obywatela danego kraju, człowieka z określoną
tożsamością. Na wystawie przejdziemy od jednej przestrzeni do drugiej, zanurzymy się we wspomniach
dotyczących naszych własnych doświadczeo związanych także z literaturą, polską kinematografią,
obrzędami religijnymi – tym wszystkim co wydaje się stanowid o swoistej, bardzo autorsko rozumianej
polskości.
Bogusław Bachorczyk jest malarzem, rzeźbiarzem, artystą wideo i fotografem. Anektuje przestrzenie
miejskie, a swoje mieszkanie przerobił na eksperymentalną, poddawaną ciągłej przemianie instalację.
Każda aktywnośd służy temu, by jak najdotkliwiej móc odwzorowad własną wizję rzeczywistości. Jego
sztuka tworzy scenę, na której główną rolę odgrywa męskośd, kultura, dom, wychowanie. Bachorczyk
oddaje się na co dzieo próbie zdefiniowania tych problemów. Jest równocześnie poetą myślącym
o przestrzeni galerii jak o obrazie oraz powieściopisarzem, dla którego niezmiernie ważna jest narracja,
sfabularyzowana historia o dorastaniu, nieuchronnemu przeobrażaniu się w mężczyznę, dystansowaniu
się od własnej rodziny, historia o wychowaniu i katolicyzmie. To sztuka zgłębiająca w nieznany do tej pory
w Polsce sposób genderowe rewiry męskości, która ponownie odkrywa zapomniane przez nas formy
tresowania, jakimi byliśmy poddawani w dzieciostwie, ubieranie ciała w kulturowe, rzadko kiedy
dopasowane do niego stroje.
Bogusław Bachorczyk (ur. 1969, Sucha Beskidzka) – studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie (dyplom w pracowni prof. Włodzimierza Kunza, 1998). Od 2002 roku pracuje jako
asystent w krakowskiej ASP. W 2011 roku uzyskał doktorat. Mieszka i pracuje w Krakowie.
