Tytuł najnowszego projektu Nicolasa Grospierre’a nawiązuje do jednej z architektonicznych utopii – do opowieści o fikcyjnym basenie unoszącym się na wodzie opublikowanej przez Rema Koolhaasa, w książce „Delirious New York” (1978). Historia tego basenu rozpoczyna się od projektu anonimowego studenta, zaprezentowanego w Moskwie w 1923 roku. Podczas prac nad jego prototypem zauważono zaskakującą prawidłowość – synchronicznie pływający w basenie ludzie mogli wprawić go we wsteczny ruch, zamieniając architektoniczny obiekt w statek dryfujący w wybranym kierunku. Złowieszcza atmosfera stalinowskiego reżimu lat 30. zmusiła architektów-pływaków do podjęcia decyzji o ucieczce, do której ten pływający basen został wykorzystany. 40-letnia podróż przez Atlantyk zakończyła się dotarciem do Nowego Jorku w 1976 r.
Nawiązując do opisanej przez Koolhaasa opowieści, Grospierre stworzył aksonometryczny fotomontaż, będący wizualizacją pływającego basenu. Za elementy składowe fotomontażu posłużyły m.in. fotografie basenu w Nowym Jorku. Dopełnieniem wystawy jest szereg dokumentalnych fotografii ukazujących modernistyczne budynki z terenów byłego Związku Radzieckiego. Zestawiając utopijny basen z rzeczywistą architekturą modernistyczną ZSRR-u Grospierre dokonuje skontrastowania fikcji i prawdy w architekturze.
