Marcin Kędzierski

Zimowy przystanek z narciarzami - akwarela

Wszystkie oryginały sprzedawane w gallerystore.pl są pracami wykonanymi osobiście przez artystów w pojedynczych sztukach.

Ferie w czasach PRL-u wyglądały zupełnie inaczej niż współcześnie, o czym nie sposób opowiedzieć współczesnym nastolatkom. Pomimo biedy i nieporównywalnych z dzisiejszymi warunkami sprzętowymi był to czas radosny i wesoły, nikt się wtedy nie nudził, urywając nawet chwilkę na zabawę na śniegu, kiedy tylko było można. Na osiedlach i podczas wyjazdów kwitło życie towarzyskie, w końcu w tamtych czasach nie było smartfonów i komputerów. Nie brakowało ciekawszych pomysłów na spędzanie wolnego czasu. Zimy były mroźne i pełne białego puchu, nie trzeba było wiele, aby rozpocząć nieoczekiwaną bitwę na śnieżki, do jazdy na sankach wystarczał czasem plastikowy worek, chociaż i tak każde dziecko miało je w domu, podobnie jak łyżwy. Te łatwo można było rozróżnić po kolorze, czarne i brązowe mieli chłopcy, białe były dziewczęce. Wielką popularnością cieszyły się zimowiska organizowane przez zakłady pracy i harcerzy. Młodzież zgrupowana w kwaterach miała czasem spory kawałek drogi, aby dojechać na stok. Trzeba było wstać przed wschodem słońca i iść do przystanku autobusowego w głębokim śniegu, mimo to nikt nie pamięta ponurych twarzy ani żeby ktoś zrezygnował z porannej eskapady. Kto wie, czy poranna podróż na stok, oczekiwanie na przepełniony autobus i wszystkie z tym związane przygody nie były ciekawsze od szusowania po stoku, który wydawał się wówczas szczytem atrakcji. Nikomu nie przeszkadzały już przemarznięte stopy i ręce, tym bardziej że zawsze można było liczyć przynajmniej na kubek gorącej herbaty z cytryną z termosu, już na miejscu i ciepły posiłek po powrocie. Wspomnienie zimowych szaleństw po latach jest zdecydowanie cieplejsze od najbardziej egzotycznych wakacji dziś. Obraz na podstawie archiwalnej fotografii.