Zapraszamy do CSW Łaźnia na wernisaż Chrisa Niedenthala

Wernisaż: 21.06.2013, godz. 18:00

Spotkanie z Chrisem Niedenthalem prowadzone przez Adama Mazura: 21.06.2013, godz. 19:00

 

Kuratorka: Anna Szynwelska

Współpraca: Adam Mazur

 

W 2013 mija 40 lat od dnia, kiedy Chris Niedenthal jako młody fotograf przyjechał do Polski, aby zostać korespondentem zagranicznym, a ostatecznie tak związał się z krajem swoich rodziców, że pozostał tu do dziś. Stał się jednym z najważniejszych dokumentalistów czasu przemian politycznych, życia codziennego, „rekwizytów” ówczesnej rzeczywistości i wizerunków zwykłych ludzi.

Od 1978 roku współpracował z „Newsweekiem”, a w czasie stanu wojennego był jego stałym fotografem. Współpracował również z takimi pismami jak: „Time”, „Der Spiegel”, „Forbes” i inne. Jego prace były wielokrotnie nagradzane, a w 1986 otrzymał prestiżową nagrodę World Press Photo za portret sekretarza generalnego węgierskiej partii komunistycznej, Janosa Kadara, który trafił na okładkę „Time'a”.

Wystawa w CSW Łaźnia koncentruje się na najwcześniejszym okresie działalności fotoreporterskiej Niedenthala w Polsce w latach 70.– 80. Jednakże nie eksponuje tak bardzo jego ikonicznych obrazów stanu wojennego i wydarzeń politycznych, ale ukazuje zwyczajne sceny rodzajowe i radzenie sobie
z codziennością w PRL-u, które dla fotoreportera z Wielkiej Brytanii musiały być szczególnie absurdalne, dziwne lub dramatyczne. Starał się być zawsze obecny wszędzie tam, gdzie działo się coś ważnego, ale pieczołowicie dokumentował też drobne szczegóły polskiego krajobrazu lub komiczne wytwory pseudourzędowego języka PRL-u, które można nazwać swoistymi „bareizmami”. Jak sam przyznaje, najbardziej żałuje, że w latach 70. XX wieku nie sfotografował pięknego ówczesnego billboardu przy drodze gdzieś we wschodniej Polsce z napisem: „Rolniku! Nie myj jaj!”.

Niedenthal jak mało kto potrafił wykorzystać jedną z największych zalet fotografii: możliwość uchwycenia konkretnego, decydującego momentu, ukazać kwintesencję danej chwili. Fotografie zebrane na wystawie w CSW Łaźnia, to nie tylko unikalny dokument przeszłych czasów, zmian w kulturze i życiu codziennym Polaków, ale też przykład „esencjonalnej” fotografii dokumentalnej i reportażowej najwyższej klasy – bez zbędnych ozdobników i efektów.

 

PRL przez swoją groteskowość był dla wielu fotografów rajem, a tym bardziej dla młodego i wychowanego w innej rzeczywistości fotografa z tzw. Zachodu. To, co tu pokazuję, chciałbym tak myśleć, to mój osobisty, bardzo prywatny wkład w udokumentowanie tamtych siermiężnych lat. Widać tu być może pewną sentymentalną nutę, ale z pewnością nie dotyczy to systemu lecz ludzi. Nie chcę tymi zdjęciami rozbudzać niezdrowych uczuć nostalgii, bo PRL na to nie zasługuje. Uważam jednak, że warto je pokazywać, bo dla ludzi z mojego pokolenia są to pamiątki z młodości, a młodszym obrazują świat ich rodziców i dziadków.

Inne znane nam fotografie z tamtych lat są na ogół czarno-białe. Ja miałem to szczęście, że mogłem fotografować na kolorowych, zachodnich (jak to się kiedyś mówiło) filmach. I teraz z zadowoleniem oglądam wykonane na tę wystawę wydruki na świetnym, nowoczesnym papierze, o którym wtedy się nawet nie śniło. Sądzę, że dzięki temu moje zdjęcia pokazują dokładnie to, co widziałem przed sobą kilkadziesiąt lat temu. Neutralne w kolorze wtedy, kiedy wymaga tego tematyka, zimne lub bardziej nasycone kiedy zachodzi taka potrzeba – ale zawsze naturalne.

Chris Niedenthal (kwiecień 2013)

 

 

Chris Niedenthal urodził się w 1950 roku w polskiej rodzinie w Londynie. Po studiach w London College of Printing, w 1973 roku przyjechał do Polski na kilka miesięcy i pozostał do dziś. Na początku lat 80. współpracował z amerykańskim tygodnikiem „Newsweek” a od 1985 roku „Time”. Dla tego czasopisma robił reportaże w całej wschodniej i centralnej Europie, Związku Radzieckim i na Bałkanach. Był świadkiem powstania wolnego związku zawodowego „Solidarność” podczas strajku w stoczni im. Lenina w Gdańsku w 1980 roku, jak również wprowadzenia stanu wojennego w Polsce w grudniu 1981 a później dokumentował upadek komunizmu w 1989 roku. Wygrał nagrodę w konkursie World Press Photo w 1986 roku za portret węgierskiego przywódcy Janosa Kadara. Przez kilka lat współpracował również z niemieckim tygodnikiem „Der Spiegel”. W Polsce ukazały się trzy albumy z jego fotografiami: Polska Rzeczpospolita Ludowa. Rekwizyty (BOSZ 2004), 13/12. Polska Stanu Wojennego (Edipresse 2006) iIn Your Face. Oblicza Niedawnej Przeszłości (edition.fotoTAPETA 2011). Przez ostatnie lata pracował m.in. nad cyklem fotografii dotyczących dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, które przedstawił w formie wystaw w wielu miastach w Polsce i za granicą (m.in. Tabu. Portrety Nie Portretowanych, PracujeMY, Listy do Syna). Swoje doświadczenia jako fotoreportera opisał niedawno w autobiograficznej książce Zawód: fotograf (Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2011).

 

Zdjęcia na wystawę zostały wykonane na papierze Ilford Galerie Prestige Gold Fibre Silk dzięki wsparciu firmy Medikon Polska Sp. z o.o. wyłącznego przedstawiciela marki Ilford w Polsce