Dorota Porębska urodziła się 2 maja 1989 w Komorowie. Zarówno miejsce zamieszkania jak i pochodzenie wywarły wpływ na jej osobowość. Komorów to podwarszawska miejscowość z duszą i charakterem, to także malownicze zakątki, które bez wątpienia wpłynęły na wrażliwość twórczą autorki. Nauczyły szacunku do przyrody, umiejętności widzenia człowieka nie jako pojedynczej monady ale mieszkańca ziemi, obcującego na co dzień z natura. Przygoda Doroty Porębskiej z fotografią zaczęła się 4 lata temu.Wybór był od początku jasny.
Porębska w fotografii widzi prawdę, tak jak pisał Jonasz Kofta:
„Jedyna z klatek
Dla wolnych ludzi
Która nie więzi, ale budzi
Stop!
Widzisz strzępy prawdy
Spada migawka
Jak gilotyna
I oto wieczność się zaczyna
Grymas obiektyw miał za świadka
Stop klatka!”
Nigdy nie uwiodły jej aparaty cyfrowe, jest wierna fotografii analogowej, która pozwala jak mówi uwiecznić duszę a nie tylko powłokę cielesną. Dorota chętnie fotografuje młode kobiety, ceni ich naturalność a nawet małe niedoskonałości. Nastrój buduje umieszczając swoje bohaterki w zaskakujących sceneriach, w ten sposób prowadzi z odbiorcą swojej fotografii grę: zgadnij co miałam na myśli, dlaczego ta piękna dziewczyna siedzi w całodobowym supermarkecie dlaczego fotografia obok przedstawia smutną piękność na tle bujnej wiosennej zieleni? To my musimy się domyśleć czy te piękne brunetki w ogrodowej scenerii to różne odsłony Alicji w krainie czarów, czy chodzi tylko o zestawienie piękna kobiecego z pięknem natury czy może o coś więcej, co sami musimy odkryć. Każda z jej bohaterek ma cechy autorki, niegrzecznej dziewczynki z dobrego domu. Porębska zaprasza widza do współpracy, poprzez naturalność zmusza do refleksji, każe pokochać świat z jego niedoskonałościami, oderwać się od reklamowo medialnej rzeczywistości, pełnej kobiet bez skazy, tak pięknych, że aż nie prawdziwych.
