Są dzieła sztuki lepsze i gorsze, mniej lub bardziej popularne i zbierające lepsze lub gorsze oceny odbiorców czy krytyków. Listy sprzedażowe w przypadku dzieł popularnych, masowych, pokazują nam twory artystów znanych i lubianych, ale nie zawsze tych, których my cenimy najbardziej. Ileż razy zastanawiamy się, dlaczego dane dzieło jest tak popularne, a reprezentuje sobą tak niski poziom artystyczny. Wszystko wynika z jednego prostego faktu – każdy z nas ma swój gust i każdy inaczej podchodzi do wielu spraw na świecie. Sztuka w tym przypadku jest najbardziej podatna na nasze upodobania i indywidualne podejście do życia. Wszak sztuka ma za zadanie dawać nam przede wszystkim przyjemność i satysfakcję, których nie zaznamy, jeżeli dane dzieło nam się po prostu nie podoba.
Gust wyznacza nasze wybory dotyczące sztuki, kieruje naszymi portfelami, co odbija się na popularności wszystkich dzieł. Działa on nie tylko, jako doradca naszego estetycznego smaku, ale też, jako coś, co podjudza nas przeciwko sztuce, którą uważamy za niegodną niczyjej uwagi. Jest to co prawda efekt uboczny działania naszych upodobań, ale często potrafi wzbudzić ogromne emocje. W związku z tym odpowiedź na pytanie tytułowe może być tylko jedna – wszystkie dzieła sztuki są sobie równe, ale to człowiek sprawia, że dzieła dzielone są na różne kategorie pod względem ich wartości. Zapędzamy się we własnych myślach i mniemaniu o naszym guście bardzo daleko, uważając, że mamy prawo oceniać wszystko wedle własnych upodobań. Błędnie sądzimy, że w naszym obowiązku leży piętnowanie tego, co nam się nie podoba w sztuce i wychwalanie naszych ulubionych dzieł. Prawda jest jednak inna – powinniśmy skupić się jedynie na tym, co daje nam najwięcej dobrych emocji, a nie na tym, by obrzucać błotem coś innego i usilnie starać się podzielić sztukę na lepszą i gorszą. Bo takie podziały nie mają sensu, gdyż oczywistym jest, że każdy ma inny gust i każdy lubi inne rzeczy.
Może się nam wydawać dziwnym to stwierdzenie, ale wszystkie dzieła sztuki są równe sobie i wszystkie mają prawo istnieć, jako oddzielne skarby tego świata. Jedynie nasz umysł sprawia, że dzielimy sztukę na lepszą czy gorszą i trzymamy się tych podziałów, które pogłębiają się z każdym dniem i z każdą kłótnią o to, że to my mamy rację wielbiąc nasze ulubione dzieło, a nie ktoś inny. Prawdziwą sztuką jest porzucenie dzielenia dzieł sztuki, sycenie się jedynie tym, co daje nam przyjemność i proste niezwracanie uwagi na coś, co nas nie interesuje.