Czas przemija, a świat zmienia się z taką prędkością, że współczesne społeczeństwa są nieporównywalnie bardziej rozwinięte, niż kilkaset lat temu. Mimo iż upływające dni kojarzą się nam wszystkim z podążaniem ku naszemu końcowi, mimo iż ludzie umierają każdego dnia, to nie zmienia to faktu, że świat, który nas otacza staje się coraz bardziej doskonały, bardziej przyjazny ludziom, a nasze dzieci i dzieci ich dzieci będą miały łatwiejsze życia, albo życia pełne nowych wspaniałości i odkryć, które mogą zrewolucjonizować wszystko, co obecnie znamy. Wszystko się kończy i wszystko się zaczyna i w którymś z tych następujących po sobie bez przerwy punktów czasu następuje początek nas, jako ludzi oraz koniec. Z tym trzeba się pogodzić, bowiem tak funkcjonuje czas i taki jest świat, w którym przyszło nam żyć. I zamiast ubolewać nad tym, że nasz koniec zbliża się ku nam bezlitośnie i że pewnego dnia po prostu zabraknie nas na tym świecie, pomyślmy, skupmy się na tym, co pozostanie po nas. Zastanówmy się, co zostawimy po sobie dla naszych potomków i dla ludzi, którzy za kilkadziesiąt lub kilkaset lat będą stąpali po tym samym kawałku ziemi, na którym stoimy obecnie.
Bo dążymy ciągle do zyskania jakichś korzyści majątkowych, powiększamy swoją własność, bogacimy się i spełniamy nasze marzenia. Ale nie wszyscy odczuwają potrzebę tworzenia czegoś, budowania, konstruowania i zostawiania na ziemi śladu po sobie. Trzeba bowiem mieć w sercu potrzebę zaznaczenia swojej obecności. Trzeba chcieć kreować rzeczywistość wokół siebie nie tylko w sposób, który sprawi nam przyjemność, ale również w sposób, który sprawi przyjemność innym. Myślenie o sobie jest dobre i wskazane dla każdego, bo tylko myśląc o sobie możemy dać sobie coś dobrego i ułatwić nam życie. Ale myślenie również o kimś innym, o drugiej osobie lub o innych osobach nie przeszkadza egoizmowi w niczym. Wręcz przeciwnie – pomagając komuś, dając innym ludziom coś od siebie można także czerpać korzyść i spełniać swoje marzenia. Przykładem takiego działania są dzieła sztuki, które powstają z rąk artystów różnych. Dzieła sztuki, które są jedną z najpopularniejszych form zostawiania śladu po ludziach na świecie. Wszak obrazy, książki czy płyty muzyczne są ponadczasowe, stają się dziedzictwem naszych dzieci i ludzi, którzy żyć będą setki lat po nas. Ileż dzieł sztuki, które obecnie uznawane są za wybitne produkty czyjejś twórczości pochodzi właśnie sprzed kilkuset lub kilku tysięcy lat?
Artyści poza chęcią zarobienia pieniędzy na utrzymanie oraz poza chęcią poruszenia umysłów innych ludzi starają się za sprawą swojej twórczości zostać zapamiętanymi na długi czas. Zostawiają po sobie ślad, który nie zginie prawdopodobnie przez wieki, a może za kilka tysięcy lat zostanie nawet odkryty przez inną cywilizację, która wykopie go z piasku i uzna za arcydzieło pokroju Homera. Nigdy nie wiadomo, jak to, co powstaje obecnie wpłynie na kształt przyszłości. Równie dobrze większość ze współcześnie powstających dzieł sztuki przepadnie na zawsze pod wpływem czasu, nośniki danych ulegną zniszczeniu, płótna zostaną zjedzone przez gryzonie, a książki spróchnieją i rozsypią się na miliardy kawałków. Może być tak, że nic po współczesnych artystach nie przetrwa próby czasu i zmienności świata. Ale może być też odwrotnie. Najważniejsze jest to, że współcześni ludzie mają możliwość zostawienia po sobie czegoś wartościowego. Architekci i ogrodnicy również są artystami, bowiem tworzą piękne budowle i planują powstawanie wspaniałych ogrodów, co dla nich jest ich właśnie śladem, który ma przypominać potomnym o ich obecność w tym świecie przeszłości.
Wszystko, co pojawia się w naszej rzeczywistości i co przychodzi nam dostrzegać w ciągu każdego naszego dnia powinniśmy w mniejszym lub większym stopniu szanować. Nie musimy wychwalać pod niebiosa wszystkich dzieł sztuki, jakie uda się nam poznać, nie musimy bezkrytycznie podchodzić do rzeczy, które powstają w naszych miastach – wystarczy, że podejdziemy do każdego przejawu twórczości drugiego człowieka z odrobiną szacunku. Bo to, co dla nas może być bezwartościowe i niegodne istnienia na świecie, coś co może wydawać się nam śmieciem, dla kogoś innego jawić się będzie, jako jedyny sposób na zaznaczenie swojej obecności w czasie i przestrzeni. Nie wszystkie dzieła sztuki są piękne i nie wszystkie do nas docierają ze swoim przekazem. Nie wszystkie obrazy, książki, fotografie czy rzeźby muszą nas porywać i rewolucjonizować nasze życie, ale każda z tych form ekspresji drugiego człowieka zasługuje na szacunek z naszej strony. Bowiem ktoś odważył się wyjść ze swoją twórczością z cienia, pokazać innym, że potrafi tworzyć i że ma talent, a do tego, chce żeby po tym talencie poznawano go na świecie. I za samo to pragnienie zostawienia po sobie jakiegoś śladu należy się takiej osobie szacunek innych ludzi. Tym bardziej tych, którzy niczego w swoim życiu nie dokonali, a o których świat zapomni bardzo szybko, bo nie odważyli się wyjść przed szereg, w którym stoją.