Podróżowanie jest niejako wpisane w nasze geny i potrzeby. Chcemy zwiedzać nowe miejsca, poznawać ludzi, mieć piękne wspomnienia na przyszłość i z nostalgią wspominać dawne czasy. Lubimy podróżować, chociaż nie zawsze jest to dla nas potrzebą nadrzędną, która wypycha z nas wszelkie inne zachcianki i pragnienia. Mimo wszystko człowiek nie jest stworzeniem, które może osiąść w jednym miejscu i zapuścić korzenie tak mocne, że nie będzie nawet myślał o tym, co dziać się może w innym miejscu. Zawsze gdzieś pojawiać się będzie ciekawość tego, jak żyją inni, jakie są ich codzienne sprawy i jak wygląda świat w innej strefie klimatycznej. Oczywiście w dzisiejszych czasach ogólny dostęp do internetu pozwala na łatwe podróżowanie bez wychodzenia z domu. Aplikacje pozwalające nam na zobaczenie cudnych zabytków pozostawionych przez inne kultury pozwalają wielu z nas zwiedzać kraje i miejsca, do których ciężko jest się nam dostać ze względów finansowych. Jednak, gdy przychodzi moment realnego wyjazdu, gdy mamy przed sobą drogę do przebycia, to czujemy się dobrze. Jesteśmy radośni i pełni niepewności względem tego, co będzie nas czekać w niedalekiej przyszłości.
A żadna podróż nie smakuje lepiej od tej, którą odbywamy wraz z osobą, która znaczy dla nas najwięcej. Może to być przyjaciel, przyjaciółka, kochanek lub kochanka, żona, mąż, dziecko, krewny, brat, siostra czy ktokolwiek inny. Podróżować w samotności lubi jedynie garstka ludzi, którzy najlepiej odnajdują się w zmiennej rzeczywistości bez zwracania uwagi na obecność kogoś innego. Większość z nas jednak woli podróżować w towarzystwie, z bratnią duszą w pobliżu. Czujemy się wtedy pewniej, mamy mniejsze obawy, a i sam akt podróżowania odbywa się przyjemniej, gdy mamy się do kogo odezwać i z kim wymienić swoje spostrzeżenia. Tym większa jest ta radość z dzielenia się, jeżeli ta druga osoba jest dla nas naprawdę bliska. Kiedy kogoś kochamy i czujemy się z nim dobrze, to odkrywanie nowych miejsc wydaje się być przyjemniejsze. Ale jednocześnie podróżowanie jest niejako tylko dodatkiem do prawdziwej magii, jaka dzieje się pomiędzy dwojgiem ludzi. Równie dobrze cały świat mógłby dla nich nie istnieć, a oni i tak czuliby się wspaniale.
Taka dziwna sprzeczność, połączenie podróżowania, które skrywa w sobie pragnienie poznawania wspaniałości tego świata i skupienia na drugiej osobie, która jest dla nas najważniejsza, dostrzec można na obrazie autorstwa Agnieszki Nosek, który nosi tytuł „Boat Trip”. Widzimy na nim parę, mężczyznę i kobietę, którzy podróżują zapewne przez morze lub znajdują się na innym dużym akwenie wodnym. Wokół nich dzieją się cuda prawdziwe, wspaniałe widoki tworzy natura, a jednak tych dwoje ludzi patrzy na siebie. Dostrzegają tylko swoje oczy i istnienia, a to, co dzieje się dalej, ten piękny pejzaż zdaje się być dla nich mało istotny. Liczą się tylko oni i nic poza nimi, mimo iż nas, odbiorców, przyciąga właśnie to, co dzieje się w oddali. Czy to wybuch jakiś, czy wschód słońca, lub inne cudo natury, która tak bardzo lubi nas wszystkich zachwycać? Nie jest to ważne, bowiem ta kobieta i ten mężczyzna są na łodzi, są sami i liczy się tylko ten fakt.
Dzieła sztuki ukazujące nam podróż, akt, który tak bardzo pociąga wielu z nas, są dla nas szczególnie istotne, bo skrywają w sobie emocje piękne i niepokojące zarazem. Tak jak w przypadku bohaterów „Boat Trip”, którzy zdają się jednak nie dostrzegać wspaniałości otoczenia i zachwyceni są swoją obecnością, która wystarczy im za wszystko. Niemniej nas, odbiorców, przyciąga właśnie to, co widzimy w oddali, czyli tajemnicze rozbłyski, prawie konstelację w jakiejś galaktyce, która może również nasuwać myśl o tym, że podróż z ukochaną osobą przybierać zawsze może wymiar znacznie większy, niż z pozoru się to wydaje. Zwykły wyjazd poza miasto z ukochaną lub ukochanym może okazać się początkiem wspaniałej przygody, którą docenią i dostrzegą tylko dwoje ludzi, którzy są w sobie zakochani i którym na sobie zależy bardzo mocno. Z taką ważną dla nas osobą każda podróż staje się niezapomniana i to nie przez wzgląd na piękne widoki.