Nasza przyjemność jest bardzo ważna i każdy ma prawo dążyć do tego, co tę przyjemność mu dostarcza. Błędnie wychodzi się z założenia, ze egoiści to osoby, którym zależy tylko na sobie, nawet kosztem szczęścia i wygody innych ludzi. Jednak egoizm nie jest tak płytką cechą człowieka i nie ogranicza się tylko do ślepego zaspokajania swoich potrzeb. Bo egoistą nazwać można każdego, kto zjada ciastko dla tej jednej chwili, w której może poczuć się dobrze. Egoistą jest ktoś, kto nie bierze na siebie dodatkowych obowiązków, bo wie, że więcej spraw do załatwienia będzie przeszkodą w wykonaniu reszty czynności w sposób przynajmniej dobry. Egoizm nie jest złą cechą. Każdy z nas jest egoistą, tylko że każdy z nas inaczej stosuje to w swoim życiu.
Bo prawdą jest, że nasze szczęście jest najważniejsze i nie ma żadnych nakazów, które mogłyby sprawić, że kosztem naszego komfortu musimy pomagać innym i wyzbywać się własnej radości po to, by inni radośni byli. Poświęcanie swojego życia innym ludziom jest wyborem, na który niewielu się decyduje. Jednak niemal wszyscy zgodnie powiedzieć mogą, że egoiści są osobami złymi. I tutaj pojawia się hipokryzja, bowiem wytykanie innym ludziom ich chęci zadbania o własne szczęście praktykowane jest przez osoby robiące dokładnie to samo – dbające tylko o siebie.
Czyli egoizm nie czymś, czego należy się wstydzić. Przynajmniej nie w każdym przypadku. Można spytać, co to ma wspólnego ze sztuką, której poświęcony jest ten blog? Otóż ma bardzo dużo, bo sztuka w każdej swojej formie ma za zadanie dawać każdemu określone emocje, a te emocje, ich poszukiwanie wynika z faktu, że każdy ich potrzebuje. Do szczęścia, do przemyśleń czy przejrzenia na oczy. Sztuka ma dawać odbiorcy przyjemność poprzez oczyszczenie jego umysłu. Właśnie z tego powodu powstaje wiele dzieł malarskich czy muzycznych. Mają one za zadanie dostarczenie odbiorcy określonych emocji, które są mu potrzebne do osiągnięcia szczęścia.
Potwierdzeniem tego stwierdzenia będzie odpowiedź na pytanie, dlaczego chodzimy do kina? Albo, dlaczego oglądamy sztuki teatralne, słuchamy muzyki czy czytamy poezję i książki? Właśnie dlatego, że te dzieła dają nam radość z obcowania z nimi. Do sztuki podchodzi się egoistycznie, bo to nam ma ona dać coś, czego po niej oczekujemy. Sztuka ma być naszą ucieczką o powodem do poczucia czegoś wyjątkowego. Tworzona jest dla ogółu, dla wielu ludzi, ale to my możemy uczynić ją czymś wyjątkowym, bo przekaz, który do nas dotrze zostanie tylko w naszych głowach i sercach.
Obcowanie ze sztuką jest swoistą formą egoizmu, ale nie ma w tym nic złego. Dbanie o własne szczęście jest obowiązkiem każdego z nas, a pomaganie innym może być praktykowane, jeżeli sami będziemy czuli się spełnieni w życiu. Do tego momentu trzeba korzystać z dzieł, które powstają za sprawą artystów, trzeba cieszyć się ich działaniem na nas i radością, którą nam dają. Sztuka tworzona jest dla nas, odbiorców i to my powinniśmy czerpać z niej ile tylko się da, by móc osiągnąć szczęście.